Ziemia Potępionych

Tyle ludzi do nich gniewiem pałało
Lecz u mnie - pióro mieczem się stało
Wkroczyłem na Ziemię Ludzi Potępionych
Potępionych, zmęczonych i bardzo zwątpionych

Wątpili w swą wiarę
Wątpili w sprawiedliwość
Nie wiedzieli miłości
Przemawiała przez nich chciwość

W czterech ścianach zamknięci, każdy ma swe łoże
Zapomnieli już swych modlitw, nawet Bóg im nie pomoże
Prąd przywraca życie, oddaje im świadomość
Czekają aż dostaną szczęśliwą wiadomość
Jesteś wolni

Wkraczam ponownie na teren nieznany
Inny, odmienny i bardzo niechciany
Wszyscy czekają na dzień zbawienia
Który uwolni ich od tego mienia

Ślepa nadzieja
Stała się ich matką
A po jakimś czasie
Zamkniętą klatką

Z której wyjść nie można, taka już ich dola
Chcieli by wrócić na wolne zboża pola
Po prostu chcą być ludźmi i żyć jak wszyscy inni
Po prostu chcą pokazać, żę są naprawdę niewinni
Chcą być wolni

Potępionych, zmęczonych i bardzo zwątpionych ...nie podoba mi się nie lubię takich rymów...


Ślepa nadzieja
Stała się ich matką
A po jakimś czasie
Zamkniętą klatką
ale ta zwrotka jest super wiersz coś w sobie ma drażnią mnie tylko te dziwne rymy przesłanie ma kilka wpadek ale pomysł niczego sobie pozdrawiam

Bardzo mi miło, że przemówił do Pana jakiś fragment :-) Wpadki są napewno, ale człowiek uczy się na błędach i nikt nie jest doskonały ;-)
Pozdrawiam również
O

kiepsciutkie.... zwlaszcza rymy pozostawiaja wiele do zyczenia

Szalona interpunkcja, szalona wersyfikacja, szalone rymy... do tego kilka błędów ortograficzno/literówkowych - jeszcze dużo pracy...

Pozdrawiam serdecznie
Kowlski