bezustannie

Panie Mirosławie... Ma Pan rację... Ten wiersz jest do d... Za słaby nawet na pisakownicę... Badziew i tyle.

Toż to rozpaczliwe niczym chwyt tonącego trzymającego zbutwiałą dechę.
O takich patologiach jak nasz rząd wspominać... a miało być o poezji

Ostatni wers - brzmi mocno i wchodzi w głowę. Choć nie czyniłbym z tego takiej znów nadziei dla siebie. Pozdrawiam.

wiele już zostało powiedziane wcześniej.
Kilka myśli i metafor naprawdę ładnych, myślę tu o pierwszych dwóch strofach w całości i fragmentach następnych.
Również parę zwrotów wytartych i nieciekawych.

Ale chociaż forma mogłaby być lepsza,wiersz mi się podoba, niesie jakąś PRAWDE, przynajmniej ja ją zdołałem tu dojrzeć :)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

dobry utwór, "zmieniły stan skupienia na ciekły "-ten fragment troszke gryzie mi sie z całościa ale reszta i tak bardzo dobra

Pozdrawiam

Agata

Dziękuję Państwu za słowa krytyki. Zostałam wreszcie odblokowana i mogę się do Państwa słów jakoś ustosunkować. Wezmę je sobie do serca na przyszłość. Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję, Pat.

o tak, rozumiem, czuję, lubię, więc i dla mnie miodzio Patrycjo :)
oj jak ten kaftanik kusi...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Cóż za elokwencja. Nie będę się zniżać do Pana poziomu i pozwoli Pan, że nie skomentuję Pana wypowiedzi... Na razie nie mam możliwości bo leżę i kwiczę...

Jest tu kilka dobrych i ciekawych fragmentów, lecz rzeczywiście niektóre są zbyt oklepane i wyrażają zbyt duże uwielbienie dla wlasnej osoby.
"świat którego nigdy nie zrozumiem
stworzony tylko dla mnie "-
- widze tu pewien zamysł ale uwazam ze jest troche niezgrabnie ujęty.

Podobnie tutaj:
"moje życie
droga której nigdy nie przejdę "
Trochę za malo w tych fragmentach poezji. Ogólnie jednak
czyta się bardzo przyjemnie i płynnie, jest to estetyka ktorą lubię, nawet bardzo.

Pozdrawiam

Agnes

znane mi juz wcześniej sformułowania.... Patrycjo dla mnei to troche oklepnae, tym razem nei znalazłam zbytnio klimatu... kurcze :)))

ale czekam na nowe dzieło :))

Tera

To ironia... Bez przesady, nie stoję codziennie przed lustrem i nie wpatruję się godzinami w swoje odbicie... Wręcz przeciwnie... Proszę potraktować ten utwór z przymrużeniem oka. Pozdrawiam i dziękuję za komentarze...

Teruniu, kochanie. Nie tak chaotycznie, bo nie mogę rozszyfrować niektórych słów któych użyłaś ;))). Zgadza się, ostatnio moje pisanie jest jakieś takie... nieporadne... Ale mam nadzieję, że to się zmieni. Pozdrawiam, Pat.

nie, nie, nie .... nieporadne i sprawiające wrażenie przypadkowości lepienie wersów :-(((

G.F.

Tak, tak, tak...

Twoje wiersze poruszaja mnie Pat.Ten też.Pokazujesz swój świat nie oglądając sie na innych ale tez czasem oglądasz się za bardzo..no nie wiem tak myślę.
Pozdrawiam.

Rewelacja...

pierwsze cztery wersy do mnie nie przemawiają

jednak:


dla mnie napisane z samej głębii duszy,
nawet komentować nie trzeba.

cmok...

witaj!

to co zrobię, niektórzy nazywają kaleczeniem wiersza, ale ja prawie zawsze tak je czytam, o ile uważam za warte wysiłku i o ile potrafię wcisnąć moje myśli, skojarzenia, uczucia, między rządki czarnych znaków, miedzy wersy...

"bezustannie"
- tytuł pasuje, każe od początku nastawić się na coś wielokrotnego, powtarzalnego... jeśli byłby to np. uśmiech, miłe wspomnienie, ogólnie - coś pozytywnego - to tytuł sygnalizuje Życie, sytuację pełną optymizmu...
niestety, albo stety, gdy wraca się po przeczytaniu tych kilku wersów znów do tytułu... doła się łapie!:( bo jeszcze raz mieć takie czarne myśli, wizje, takiego "czarnego" wiersza to można jakoś przetrwać... ale "bezustanne" miewanie takich nastrojów to już ciężka deprecha...

"westchnienia zawisły
w bezimniennym niebie"
wersy albo bardzo słabe, albo wręcz genialne...
jeżeli za tym obrazem, ukrywa się osoba, którą się kocha, albo jeszcze lepiej - tryb warunkowy: kochałoby sie, ale osoba-bóg, to zwrotka, dla mnie, świetna... bluźniercza? i tragiczna... nosić w sobie To i nie mieć komu Tego ofiarować...:(

"słone kryształy
zmieniły stan skupienia na ciekły"
sam szukam metafor, omówień i to, że zamiast "płakać/płaczę" stworzyłaś, zszyłaś ze sobą te słowa, zasługuje na uwagę

"świat którego nigdy nie zrozumiem
stworzony tylko dla mnie"
w banale, naciągarstwie, które Ci zarzucano, ja znajduję po prostu szczere wyznanie człowieka, co to się zaplątał (czy tak dobrowolnie?) w dwie nieskończoności,w których się gubi...
dodatkowo egoizm słów "dla mnie" jak najbardziej popieram...
chociaż jakby podłubać trochę w tym to znaleźć można ziarenko schizofrenii?

"bezustannie powiększający regiony
o jeziora żalu"
masz, powtórzenie tytułu - uzasadnione, dla mnie przynajmniej... kurde, w Twoim świecie chyba tylko pora deszczowa? tu się zgodzę z przedkomentatorami, że "jeziora żalu" za proste, chociaż z drugiej strony, metafora ta harmonizuje (jest takie słowo?) z "regionami"... uważny czytelnik, może prześledzić psychiczne koneksje, narodziny słow...

"moje życie
droga której nigdy nie przejdę"
paradoX - pietrzenie się / sobie? problemów=strach, niechęć dalszej drogi; po "życie" daŁbym "-", ewentualnie ":"

"jednak wciąż czekam z nadzieją
że założą mi kaftan bezpiecznych wyborów"
łatwiej iść drogą, którą nam wytyczą niż... wybierać=żyć. tak to czytam, tak to czuję, tak też miewam.

nie rozumiem czemu dwuwersy? dwie pierwsze + dwie ostatnie zwrotki - ok, całostki myślowe, ale 3 i 4 semantycznie tworzą całość, dlaczego to nie 4-wers - to świadomy zabieg, czy tylko, by wizualnie nie gryzło się z resztą, "ładnie dla oka"

na koniec, oby z tych westchnień (w procesie krystalizacji, czy czegoś takiego - chemia nie jest moją, albo jest "PASJĄ") zmaterializował się jakiś bóg i niebo "bezustannie" miało imię

szymon

witaj!

to co zrobię, niektórzy nazywają kaleczeniem wiersza, ale ja prawie zawsze tak je czytam, o ile uważam za warte wysiłku i o ile potrafię wcisnąć moje myśli, skojarzenia, uczucia, między rządki czarnych znaków, miedzy wersy...

"bezustannie"
- tytuł pasuje, każe od początku nastawić się na coś wielokrotnego, powtarzalnego... jeśli byłby to np. uśmiech, miłe wspomnienie, ogólnie - coś pozytywnego - to tytuł sygnalizuje Życie, sytuację pełną optymizmu...
niestety, albo stety, gdy wraca się po przeczytaniu tych kilku wersów znów do tytułu... doła się łapie!:( bo jeszcze raz mieć takie czarne myśli, wizje, takiego "czarnego" wiersza to można jakoś przetrwać... ale "bezustanne" miewanie takich nastrojów to już ciężka deprecha...

"westchnienia zawisły
w bezimniennym niebie"
wersy albo bardzo słabe, albo wręcz genialne...
jeżeli za tym obrazem, ukrywa się osoba, którą się kocha, albo jeszcze lepiej - tryb warunkowy: kochałoby sie, ale osoba-bóg, to zwrotka, dla mnie, świetna... bluźniercza? i tragiczna... nosić w sobie To i nie mieć komu Tego ofiarować...:(

"słone kryształy
zmieniły stan skupienia na ciekły"
sam szukam metafor, omówień i to, że zamiast "płakać/płaczę" stworzyłaś, zszyłaś ze sobą te słowa, zasługuje na uwagę

"świat którego nigdy nie zrozumiem
stworzony tylko dla mnie"
w banale, naciągarstwie, które Ci zarzucano, ja znajduję po prostu szczere wyznanie człowieka, co to się zaplątał (czy tak dobrowolnie?) w dwie nieskończoności,w których się gubi...
dodatkowo egoizm słów "dla mnie" jak najbardziej popieram...
chociaż jakby podłubać trochę w tym to znaleźć można ziarenko schizofrenii?

"bezustannie powiększający regiony
o jeziora żalu"
masz, powtórzenie tytułu - uzasadnione, dla mnie przynajmniej... kurde, w Twoim świecie chyba tylko pora deszczowa? tu się zgodzę z przedkomentatorami, że "jeziora żalu" za proste, chociaż z drugiej strony, metafora ta harmonizuje (jest takie słowo?) z "regionami"... uważny czytelnik, może prześledzić psychiczne koneksje, narodziny słow...

"moje życie
droga której nigdy nie przejdę"
paradoX - pietrzenie się / sobie? problemów=strach, niechęć dalszej drogi; po "życie" daŁbym "-", ewentualnie ":"

"jednak wciąż czekam z nadzieją
że założą mi kaftan bezpiecznych wyborów"
łatwiej iść drogą, którą nam wytyczą niż... wybierać=żyć. tak to czytam, tak to czuję, tak też miewam.

nie rozumiem czemu dwuwersy? dwie pierwsze + dwie ostatnie zwrotki - ok, całostki myślowe, ale 3 i 4 semantycznie tworzą całość, dlaczego to nie 4-wers - to świadomy zabieg, czy tylko, by wizualnie nie gryzło się z resztą, "ładnie dla oka"

na koniec, oby z tych westchnień (w procesie krystalizacji, czy czegoś takiego - chemia nie jest moją, albo jest "PASJĄ") zmaterializował się jakiś bóg i niebo "bezustannie" miało imię

szymon

czytam kolejny raz i bezustannie się zgadzam:)

zgrabnie - duży plus za czytelność!

choć tu protestuję:

"świat którego nigdy nie zrozumiem
stworzony tylko dla mnie"

okropny egoizm moja droga, okropny :o)

Jakoś nie podobają mi sie te słone kryształy i jeziora żalu. Nie wiem może zbyt oczywiste. Całość dobra zwłaszcza dwa ostatnie wersy. Pozdrawiam!