'nasze pisanie'

wiersz dedykowany moim rodzicom


***

czytam biały list od niej
niezgrabnymi palcami

w domu cisza i spokój
tato posadził gruszę
nadał jej nawet imię
jutro wielkie sprzątanie
przecież artur przyjeżdża

pisze także że tęsknią
i że czule całuje

jeszcze podpis na dole
tak zabawny dziewczęcy
kilka szlaczków tą dłonią
co ją czuję na głowie
wciąż
i wciąż

u mnie ciągle to samo
kreślę pismem po ojcu
nakręcany zegarek
hałaśliwy telefon

u mnie nikt niczego
nie nazywa po imieniu

Michale, to jest styl, który mnie wzrusza, prosty, pełen zadumy, nasaczony ciepłymi słowami i które tyle kryją ... wiem, nie należę do awangardy i choć próbuje zrozumieć nowatorstwo i popieram, dziękuję za ten wiersz i zabieram ze sobą. O formie niech się wypowiadają inni (może "wciaż" wystarczy raz ?). Pozdrawiam ciepło - Arena

po prostu... pięknie
niesamowicie to napisałeś
zobaczyłam tą gruszę i twojego ojca z łopatą, który na nią spogląda z dumą..
i tą tęsknotę poczułam tak mocno..
jejku..
śliczny skarbek - zabieram ze sobą

pozdrawiam
Emilka

jestem zachwycona!
czuje jak każdy wers delikatnie rozlewa się w moim wnętrzu...
no i teraz widać jakie mam "niezgrabne palce" w porównaniu z Twoim pisaniem,a droga była daleka...
Pozdrawiam

wydaje mi się, że sam początek zbyt głęboko zmetaforyzowany w porównaniu do całej reszty.

ale niewątpliwie to jest wiersz. i to dobry wiersz. nie idealny, bo można by klika rzeczy poprawić, ale dobry. to miłe.

bardzo serdecznie dziekuję za komentarze
pozdrawiam
kowalski

i ja się dołączę do pochwał, bo naprawdę sie podoba (chociaż ja sobie go inaczej "zinterpretowałem")
bardzo "przyjemnie" napisane
pozdr

Podobno Bóg zaproponował człowiekowi, by ponazywał świat, tzn. jego elementy. Czemu nadał imię, to stawało się jego, brał to na własność.

Jest w tej historii prawda o języku.

W wierszu pojawiają się sformułowania: "nadać imię", "nazywać po imieniu". Myślę, że dotknąłeś, a następnie umiejętnie (!) zagłębiłeś się w problem oswajania świata, Michale.

Tekst bardzo mi się podoba nie tylko ze względu na temat. Odnajduję w nim bliskie obrazy i emocje.

Gratuluję i pozdrawiam. A.

(może tylko Artur i Rodzice z wielkiej litery)

Takie wiersze życzyłbym sobie czytać częściej na tym portalu.

Dużo czułości, ale bez ckliwości. Świetne "nazywanie", bardzo dobry według mnie zapis.
Jedno bym usunął. "Słowo biały". Chyba, że ma to jakieś ukryte znaczenie, ale niestety, nie rozszyfrowałem tego.

Czaruś

Cudownie. Z uczuciem, ale bez banałów.

Wzruszyłam się i za to dziękuję...
Zabieram do ulubionych i życzę, aby dalej Pan takie wiersze pisał.
Pozdrawiam!

nareszcie! nareszcie moge postawić piątkę :) z minusem, ale jednak...
ufff,
wielkie, ogromne dziękuję :D

pozdrawiam serdecznie

„Cudownie. Z uczuciem, ale bez banałów.”

Dziękuję pięknie - uwielbiam takie komentarze;) pozdrawiam

„Wzruszyłam się i za to dziękuję...
Zabieram do ulubionych i życzę, aby dalej Pan takie wiersze pisał.
Pozdrawiam!”

także i ja sobie życzę... dziękuję

‘nareszcie! nareszcie moge postawić piątkę :) z minusem, ale jednak...
ufff,
wielkie, ogromne dziękuję :D ‘

a za cóż ten minus? Miło, że wiersz się podoba
pozdrawiam

Kowalski

[quote]Z uczuciem, ale bez banałów

Wczoraj już obczytałam sobie ten wiersz kilka razy. I powiem panu, że dobrze wrócić do niego.
Lubię małe literki. W tej formie i takiej poetyce - sprawdzają się świetnie.
Urzeka w tekście ta, z "wysokiej półki" zwyczajność, czyste, jasne środki wyrazu. No i klimat. Bardzo mi blisko do tego wiersza.

duże wrażenie - pozdrawiam - Mirka