Bunt

bunt przybierał na sile
widoczny wokół i w ruchu

matka zasłoniła syna
błysło w bezsilności

trzy sekundy w napięciu
po nich rozdarł szaty

jęk opadł z łomotem
ból o wielkim natężeniu

zakołysał się żołnierz
ławki pokryły ciężarem

wylało się przeznaczenie
a z nimi zstąpił chaos

zimne i niepodległe
oddziały niczyje

pod opadłą woalką
gwar z chodników pierzchł

ostatni wers cudny... znajdzie sie jeszcze pare ciekawych... ogólnie jest to nawet nie taki zły wiersz, ale troche jakby nijaki... nic ciekawego nie wnosi...

pozdrawiam
Tera

troszkę bezosobowo opowiedziane, może dlatego nie wywiera aż takich emocji? taki...hm, jakby to powiedzieć, wojskowy, ale w sensie, że prosty, równo podzielony na wersy, choć nie wiadomo, czemu tak, inna wersyfikacja równie dobrze by sie tu czuła
momentami bardzo ciekawie, kilka interesujących scen
zobaczłam rózne rzeczy, ale niekoniecznie bunt, chociaż pewnie zależy o czyim buncie mowa...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Prawda ostatni wers zapiera dech w piersiach.. wielki + ale to nie starcza czasem...

Dziekuje za komentarze

Nie mam w zwyczaju komentować wierszy, ale jako że jest to pierwszy,
i poza tym hm



Ot, zwykłe spojrzenie na burze oczyma poety, czy takie spojrzenie
powinno coś wnieść ? Pewnie by nie zaszkodzilo, a czy opis owej
burzy jest nijaki to juz hm nie mi oceniac.



Jak wyzej napisalem to obraz burzy, wersyfikacja w zamysle poety miala
nadac lekkosc wierszu. Wers piaty i ostatni dobitnie ukazuja jasne
obrazy zeby nie nasuwac mozliwosci niepotrzebnych interpretacji.



pozdrawiam ;)

Coś w tym jest ale nie zachwyca. Zbyt enigmatyczne jak dla mnie. Dobry 4 dwuwers. Ogólnie mogło być lepiej i nastrój jakoś mnie przytłacza, pozdrawiam.

"gwar z chodników pierzchł "

jak to ładnie brzmi:)

a jednak, gdyby z innej epoki, to może. dziś nie.
nie wiem czemu. być może dobry, lecz nie dla mnie. nie na dziś.

pozdrawiam