Kowadło

Do mnie mówisz? - mówię dobitnie zrozumiale
Prostowanymi na kowadle niewytłumaczeń
Słowami. Wysiłku nieco włożę w mowę tutejszą?
Postaram się pokazać, że ze mnie nieleń?

Chcę by ze słów nieporadnych płynęła jasna
Mowa, by zgrzyt nie plamił nieprzejrzyście dźwięku.
Moje zerwane bezmyślnie pulsujące ja
Uczyni ze mnie artystę? Bóg zamierza wiedzieć.

Wbijaj sobie igłę w żyłę na znak pokoju
Nie zasypiaj od razu odlot śpieszny najpierw
Po prywatnego urojenia czar trujący
Z nikąd, nie ze snu jeszcze. Boli! Trafiłem w nerw.
Adam Sosna (2005.11.14)

Adamie
Kowadło dźwięczy przy każdym jego uderzeniu.
Wydaje czysty przeszywając odgłos.
Wiersz obdarowuję plusem:)
pozdrawiam.

Mnie podobają się neologizmy.
Zręczny kowal może wykuć cudeńka:)
Z plusem pozdrawiaM.

dziękuję porzeczko
:)

więc kujMy!
ile sił :)

więc kujMy!
ile sił :)
:)))))))))))))

fajnie tu się kuje(:J.

Judyt

takie z nas dzięcioły :)

dzięki za dobre słowo

dzięcioły to lekarze drzew:)

dzięcioły to lekarze drzew:)
wiem...sama się ostatnio w parku im przyglądałam
mam nawet zdjęcia, przucupnęłam i poczekałam na
jednego(:J. serdecznie Was

bardzo się podoba
pozdrawiam:)