Atawistycznie

Nad ogniskiem od lat wygasłym - stoję,
dzierżąc swój los, jak torbę podróżną...
patykiem wspomnień je rozgrzebuję
choć skry żaru szukając - na próżno.

*

Niejedno ognisko już się rozpalało -
żadne nie ogrzeje tak, jak tamto grzało.
Wieją wichry czasu, plączą życia wanty...
nowy ogień płonie, lecz myślę o tamtym.
Ważę "za" i "przeciw" niczym młynarz krupę:
jak przy dwóch ogniskach jedną sadzać d**ę?

po pierwsze: wybuch niedającego się pohamować śmiechu;

po drugie: już wiem, że skutki nagłego przejścia pomiędzy diametralnie różnymi nastrojami, są "ośmiane" (patrz: po pierwsze);

po trzecie: to mena_pauza?

A.

Yourku,

koleżanka Aśka rozpoznała - ale nie przejmuj się (mówię to z racji starszeństwa) - mija (nawet bezboleśnie :)
Nb. szkoda tego wierszyka na pośmiewisko, bo mądry jest, a jeden wyraz powagi nie obniża :)
pzdr. bezet

Witaj Joanno:-).

Nie było moją intencją budować wiersza na zasadzie kontrastów - tym bardziej jaskrawych - ale broń Boże nie zamierzam absolutnie nikomu sugerować interpretacji. Twoją reakcją jestem absolutnie usatysfakcjonowany.

Dziękuję serdecznie:-).
*****************************************************

Witaj Bogdanie:-)

*szkoda tego wierszyka na pośmiewisko, bo mądry jest, a jeden wyraz powagi nie obniża*

Wielkie dzięki za te słowa. Bezbłędnie uchwyciłeś, że d**a d***e nierówna:-)

Pozdrawiam i dziękuję:-)

P.S. "Pauza" to chyba niezbyt adekwatne określenie - pauza przecież kończy się kiedyś. Oczywiście w przypadku "mena" też, ale definitywnie:-).