zegary

W moim pokoju
zegary chodzą
w cały świat
każdy inaczej

Ten niebieski
spóźnia się wszędzie
tak jak ja zresztą

Pozytywkowy
z kolei śpieszy się
by dać mi chwilkę
przyjemności więcej
z moim ukochanym ”Love story”

Wieża
nigdy się nie zgadza z radiem
i sobie tylko znanym sposobem
budząc mnie rano
spóźnia się gdy ja się śpieszę
śpieszy gdy i ja
mogę dłużej zamarudzić

Stary budzik
w ogóle nie chodzi
chyba że nim potrząsnę
jakby przede mną uciekał

Na ręce
noszę najdokładniejszy
choć i tak nieidealny
bo wskazówki biegną
za wolno gdy na coś czekam

Gdy usypiam
słyszę je wszystkie
w różnym tempie
grają mi kołysankę

Tylko dlaczego
gdy jestem szczęśliwa
nie zatrzymają się?


[sub]Tekst był edytowany przez Roman Bezet dnia 21-07-2004 11:57.[/sub]

Podoba mi się ten opis codzienności związanej z czasem. Jednak, człowiek jest niezwykle zdeterminowany przez te wszystkie urządzenia, które go nieustannie otaczają. Może, gdyby uciec gdzieś nad Biebrzę?, albo zaszyć się w Puszczy Białowieskiej? Bez żadnych zegarów i innych urządzeń cywilizacji? Czy wtedy jednak bylibyśmy szczęśliwi? Nie wiem...

O ile się nie mylę, ten wiersz został już zamieszczony jakieś kilka dni temu. Sama pisałam do niego komentarz, który w dalszym ciągu podtrzymuję.
Pozdrawiam, j.

Ten wiersz był już wczoraj - powtórzenie publikacji - tylko nie ma teraz możliwości przesunięcia - proszę więc nie wpisywać komentarzy tu - tylko pod wierszem gdzieś "głębiej" tkwiącym.
bezet
[sub]Tekst był edytowany przez Roman Bezet dnia 20-07-2004 18:49.[/sub]

Już jest OK - to jedyna wersja wiersza - inne są usunięte.
[sub]Tekst był edytowany przez Roman Bezet dnia 21-07-2004 11:59.[/sub]