Bliscy i oddaleni

Dziś przed drzwiami znalazłem
koszyk z małą miłością
trochę płakała
przytuliłem ją mocno

Jest zupełnie jak ty
takie same oczy z błękitem pytań
w nich wszystkie dusze świata
dreptają na pogawędkę

I szczęście w nieszczęściu -
słoń bez porcelany
kosteczek śmierci
fotelik bujany

Tak daleko odeszliśmy od siebie
między nutami życia nagły krzyżyk
pół tonu wyższa rozpacz
niedokładne kochanie bez zastrzeżeń

Nowe zdziwienie
niczym powtarzanie się w niewiedzy
myśli drapią o ścianę
z nieba uciekł kawałek ciebie

Ta nadzieja malutka
śpi w koszyku zmęczona
tylko spokój gramoli się przez okno
druh mój dawno niewidziany

Anioły szeptają po kątach
co dwa serca to nie jedno
papierowe smutki
wobec tego bledną

Mam znów kogo kochać
modlitwa piękna choć wiele w niej cierpienia
i niech ktoś teraz powie
że życie zawarte w rytmach zwątpienia

jedyne pierwsza zwrotka sie do czegos nadaje