..rozbujana anna

cichością rozsupłaną
skakała po płatkach róży
rozbujana
zbielałe stokrotki
umierały na dżumę

szerokością ramion
obejmowała sufit pełen gwiazd
zaciśnięty mocno
wypuszczał ostatnie tchnienie

zakapturzona bielą
zbliża się
we mnie

pożerając

[sub]Tekst był edytowany przez Emilia Zone dnia 11-08-2004 08:17.[/sub]

hmm.. zastanawiające

"zakapturzona bielą
zbliżała się
we mnie

pożerając"
faaajne :)
tylko czemu stokrotki umierały na dżumę?? brzmi nieźle, ale chyba nic nie znaczy ;)
pozdrawiam.

nabierają sensu - stokrotki - kiedy się rozszyfruje kim jest Anna :))

pozdrawiam
Emilka

Emilko... Chyba dziś słabo kojarzę... Ale... No nie zrozumiałam Twojego utworu :'(

za namową Pani Kot
zamiast "zbielałe z zazdrości stokrotki"
jest "zbielałe stokrotki"
nie zmienia to sensu wiersza a przynajmniej nie komplikuje :))

dziękuję za uwagę Pani Kocicy :))

pozdrawiam
Emilka

hehe, trochę się namęczyłem, ale chyba wymysliłem... o czym to jest (o kim ? )
pozdrawiam

bardzo mi miło iż moja skromna osoba wpłynęła na decyzję Autorki, piękny wiersz...tak czy siak...a anna ;) fajne imię.
pozdrawiam cieplutko.

a ja chyba zrozumialam...

na pierwszy rzut oka taki sobie, ale jak posiedzialam nad nim to bardzo mnie zainteresowal i sie spodobal, zabieram go sobie :P
pozdrawiam,
Agata.

Śmierć niejedno ma imię i niejedno oblicze.
Tak czy siak jest. Ale czy zła ?

SAMA NIE WIEM CO MYSLEĆ O PANI WIERSZU .
A CO DO MOJEGO TO POWINNA PANI WIEDZIEĆ ŻE MIŁOŚĆ NIE ZAWSZE JEST TAKA PIĘKNA ...
MAM NADZIEJE ZE NASTĘPNYM RAZEM COŚ SIĘ PANI BARDZIEJ SPODOBA .
POZDRAWIAM.