W wilnie pewnego październikowego dnia

Otóż i moje
spotkanie z wilnem
liście już opadły z drzew
palą się jeszcze pierwsze świeczki

odurzyła mnie historia
pełno jej
zaskakuje mnie łódź piotra i pawła
osobliwy kościół anny
obok dwa inne
katedra
świadczą o pewnej chwili

ja
który przybyłem z innego świata
inaczej widzę osypane ścieżki
inaczej widzę świece
inaczej ujmuję

o szóstej wieczorem
na ciemnej pohulance
którędy chodzą polacy
patrzę w dół

wilno jest
[sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 17-07-2004 15:20.[/sub]

Wilno jest piekne...

Podoba mi się Pański przekaz „amatora turysty”, zwłaszcza czwarta strofa.

Mimo wszystko stosowałabym zasady pisowni polskiej, gdyż nie widzę uzasadnienia dla ich pominięcia. Czerwony wyróżnik jest zbędny, w przypadku odsłuchania wiersza byłby niezauważalny, więc po co go stosować?

Pozdrawiam A.

Ciepło i przytulnie w pańskim wierszu.

Mirka

proszę pisać tylko na temat wiersza
gdy w komentarzu jest tylko podziękowanie za przeczytanie i za uwagi - będzie edytowane
przecież można słać te pozdrowienia i całusy na PW

pozdrawiam

A.S.S.

aha, nie potrafię wymazać tego czerwonego... że niby błąd
ale jest dobrze przecież:)

[sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 17-07-2004 15:27.[/sub]