Pragnienie

Bardzo serdecznie dziękuję za ten miły komentarz z interpretacją. Oczywiście: wiersz mówi o potrzebie każdej miłości, także do tych małych istot "reprodukowanych". :-)

Bardzo ciekawe odniesienie do mitu Kasandry. Dziękuję, czuję się zaszczycona tym porównaniem. :-)

Ooo! To już bardzo wysokie wyróżnienie! Dzięki wielkie, Ewo!
I cieszę się, że znów tutaj jesteś! :-)
Pozdrawiam ciepło, Kosie!

Bardzo się cieszę, że zwróciłaś uwagę na aspekt "ekologiczny" wiersza. Faktycznie, on jest zarówno o świecie roślin i zwierząt, jak i o świecie naszych uczuć - bo powoli wymiera wszystko.
Serdecznie dziękuję i pozdrawiam.

Dziękuję, Bernardetto. A gdzie rytm ucieka?
Wiersz nie jest sylabotoniczny i to jest jak najbardziej celowe, ale wydawało mi się, że ma wyraźną melodię i rytm. Jeśli nie, to pokaż, gdzie brakuje mocnych akcentów albo ich za wiele?
Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję za miły koment. Pozdrawiam.

Dzięki, może następnym razem uda mi się całkowicie wzruszyć. :-)
Cieszę się, że wiersz się podoba.
Pozdrawiam.

Dziękuję, Bernardetto. A gdzie rytm ucieka?
Wiersz nie jest sylabotoniczny i to jest jak najbardziej celowe, ale wydawało mi się, że ma wyraźną melodię i rytm. Jeśli nie, to pokaż, gdzie brakuje mocnych akcentów albo ich za wiele?
Pozdrawiam.
w pierwszej zwrotce drugi wers troche jak na moje ucho za długi;)..nie wiem , przeczytaj pare razy sama-jesli nie sylabotoniczny to moze ok, ale ja bym go skróciła...pozdrawiam:):)

w boldzie, zle się czyta, wiem że musi być, bo rym...ale..
a tak poza tym świetnie, piękny (dla mnie) jest ten wiersz, dotyka spraw bardzo mi bliskich,
cmoook Joasiu!

Idzie susza, pustynnienie Ziemi,
siódme poty wychmurza nad stepy,
zamarzamy, globalnie ociepleni,
wycofuje się życie z planety.

My, ostatnie drzewa na błoniach,
przystrojone w szarozieleń listowia,
maniakalnie rodzimy nasiona,
których nie chce wziąć ziemia jałowa.

Czy tak będzie lepiej, Dziewczyny?

Żaczko, Tobie też dziękuję za uwagę i bardzo miły koment. :-)))

Idzie susza, pustynnienie Ziemi,
siódme poty wychmurza nad stepy,
zamarzamy, globalnie ociepleni,
wycofuje się życie z planety.

My, ostatnie drzewa na błoniach,
przystrojone w szarozieleń listowia,
maniakalnie rodzimy nasiona,
których nie chce wziąć ziemia jałowa.

to je pikne dziewczyno!!!!!!!!!!

ale brrrr, oby sie nie spełniło taki armagedon >buuuuuuu
cmooookaśny
pa

Wszystko co najlepsze o twym wierszu już inni powiedzieli
więc aby się nie powtarzać powiem szczerze iż z radością
podpisuje się pod ich komentarzami .
Od siebie doda tylko że wiersz pachnie poezją z dużej litery
pisaną.
ślę ukłony - Waldemar

Waldemarze, bardzo serdecznie dziękuję za tak miły koment! :-)))

Bernardetto, Stasiu, poprawiłam wedle Waszych wskazówek.
Dziękuję za nie oraz jeszcze raz za pochwały. :-)

Pięknie to napisałaś... całości głośno biję brawo, ale najbardziej trzeciej i czwartej zwrotce.
Pozdrawiam... :)

Nato, bardzo Ci dziękuję, ogromnie się cieszę. :-)))
Pozdrawiam serdecznie.