bez zakamarków

gdyby wszystkie domy były okrągłe
wolne od zalegania w kątach szeptania
błądzenia w ich cieniu

co z konfesjonałem?

wyzute z kańciastych skosów pomiędzy
cytrusowymi wieczorami a smakiem granatów o brzasku
jedwabiki na krągłych udach

co z pajęczym szczęściem?

i gdyby tak wciąż na siebie wpadać
w końcu następowałby początek
bez pieca
i czadu

co z kominiarzem?

okrążone skulone noce
bez powitań dla pożegnań

wzrokowo porządnie
i tak na okrągło

co z nami?

Smakuje mi ten wiersz. Jeszcze nad nim mysle.

szacun uduchowiony ;)

mrs

ja troszeczkę nie rozumiem:)
pozdrawiam:)

podoba się bardzo.... :))

domy nieokrągłe...z ukrytym szeptaniem
- takie pięknie złowrogie...
:))

tylko ten konfesjonał...skrzypi

ale nie tu...nie tu!
:)))))

podoba mi sie:)

Tak samo jak tu nie siedzą ci co powinni i w wielu innych miejscach na świecie...

Wiersz świetny i baaardzo ciekawy.

Pozdrawiam:)

I dobrze trafiło:)

Kasiu, trafiłaś w dziesiątkę. Kąty, kątki, zakątki, kąciki są niezastąpione. W każdym kątku po dziesiątku przecież. Z konfesjonałem i z pająkami bardzo trafnie. Pozdrawiam :)

Mam swoje ulubione fragmenty:

"i gdyby tak wciąż na siebie wpadać
w końcu następowałby początek
(...)
okrążone skulone noce
bez powitań dla pożegnań"

ale jako całość też bardzo się podoba, ostatnio niesamowicie przekonujesz mnie swoimi wierszami :)

bardzo świetny wiersz, urzekł mnie

pozdrawiam

bestia