"sonet 1"

Kto umie pomóc, kto zaradzić może
chorobie serca, przypadłości duszy,
co w grząską topiel wciąga mnie po uszy,
co ciska siłą na tortury łoże?

Czy jeszcze gdzieś poranne wstają zorze?
Czy nasze dzienne sprawy ktoś poruszy?
Czy ktoś dla wstążki swoją kopię skruszy,
czy pozostała plama po honorze?

Nie ma miłości na dzisiejszym świecie,
jest telewizja, pieniądz i narkotyk -
pomyślcie, dokąd drogą tą idziecie...

Lawina złości na pył was rozgniecie
i nie pomoże świętej wody dotyk,
ani pobożnych modłów antybiotyk.


17 czerwca 1997

[sub]Tekst był edytowany przez Lefski dnia 10-07-2004 19:33.[/sub]

Forma podoba mi się bardzo - uwielbiam wiersze z rymami i rytmami;)))A niestety powstają chyba coraz rzadziej. Treść jest...no cóż...nawet nie trzeba jej komentować - rozumie się sama przez się, i wyrażona nadzwyczaj jasno. "Plama po honorze" - naprawdę niezła.Ogólnie - wiersz podoba mi się. Mam jedynie dwie małe "uwagi";
1. Czy "grząski" nie pisze się czasem przez "s"?;)))(Chyba, że to ja mam problemy z ortografią;)))
2. Czy w ostatnim wersie 3. strofy nie byłoby lepiej napisać :"pomyślcie, dokąd drogą tą idziecie..." ? Myślę, że rytm byłby wówczas lepszy... Chyba, że tylko mi się wydaje;))))))))
Czekam na więcej wierszy.

Kłaniam się nisko w podzięce pochwały, zawsze otwarty na szczerości słowa, pragnę bezbłędnie - choć błędy popełniam - ubrać w litery, co pomyśli głowa. Dziękuję - Lefski
[sub]Tekst był edytowany przez Lefski dnia 11-07-2004 04:37.[/sub]

"Czy jeszcze gdzieś poranne wstają zorze?"

Wolałabym, aby wiersz składał się z samych pytań, no ale to nie byłby sonet...

Pozdrawiam z uśmiechem - A.