Tacy My

Przemykamy przez życie
nie patrząc wstecz
gaśniemy
niczym gwiazdy,
nadzieja na lepsze jutro.
Neurofobiczni
idealni
zapatrzeni w siebie
nie zatrzymujemy się
i nie wyciągamy rąk
innym
by pomóc sobie
wyprzedzani i zostawiani w tyle
wmawiając sobie że wygrywamy
tak naprawdę
przegrywamy kolejne z życiem
rozdanie.

napisałabym "neurofobicznie idealni".podoba mi się
"i nie wyciągamy rąk
innym
by pomóc sobie".
"niczym gwiazdy" do kitu.
pzdr.

nie chciałam komentować bez zapoznania się z twoimi innymi przykładami literackiej męczarni , wypocinami , czy też nareszcie dowodami autentycznego kunsztu literackiego.... ale no cóż , nie każdy może mieć to czego pragnie... pisz jak najwięcej , czytaj poezje , znajdź "swój sposób" ... jak dla mnie wszystko jest tu zbyt jasne, a może to jestem za prosta , sama sie już gubie ... jednak powracajączatrzymaj się i popatrz ... może wtedy dostrzeżesz że nie wszystko jest takie oczywiste... całuski i życzenia lekkości pióra JM

nic a nic odkrywczego. zbyt dosłownie. zbyt zwyczajnie. tak oklepany temat, w tak oklepany sposób nie daje szans na przebicie się ponad plankton.
ale podobno ćwiczenia czynią mistrza...
[sub]Tekst był edytowany przez Julia Jonek dnia 03-07-2004 23:15.[/sub]

konsztu literackiego i sztuki w tym nie ma, ale dobrze, że piszesz. najważniejsze są poszukiwania i zdolność radzenia sobie z przeszkodami.
pozdrawiam D.W.

tak sie zastanawiam... gdyby to był wiersz z cyklu "bo musiał jakoś odreagować", to bym się nie czepiał... ale w takich tekstach czuć emocje, a przeważnie autor wręcz nimi "rzyga"... tu tego nie ma... wiersz przewidywalny i "bezpłciowy"
a już najbardziej zaciekawiło mnie:
"gaśniemy
niczym gwiazdy"
czyżby gaśniecie gwiazd było aż tak powszechnym zjawiskiem? że występuje w tego typu zestawieniach...
...nieprzemyślany tekst...
ale żeby być sprawidliwym, tytuł mi sie bardzo spodobał...
pozdr