Marzenie dwóch takich z Toszka

wtajemniczenie rzeczą świętą jest
zdrada okaleczyła nas
a prawda zabija pomału
kłamstwa na śniadanie dostajemy
owocami obłudy w pigułkach nas karmią
pocałunek śpiącej księżniczki z tabliczką od 24 do 6 to choroba
wybijamy się ponad intelekt naszych posłów
ale tylko między nami
kości wbijają się co raz bardziej
a kosmici na urlop przyjeżdżają
szpiedzy w białych kitlach
wmawiają tym z zewnątrz
że leczenie jeszcze długo potrwa
a ja i przyjaciel Joe tylko skrzydeł pragniemy
aby poszybować aż do gwiazd…

Reanimacja!….
… co z drugim?
też nie żyje

[sub]Tekst był edytowany przez Thomas Deszcz dnia 03-07-2004 23:50.[/sub]

"kości wbijają się co raz bardziej" ??
Mozna prosić o wyjaśnienie.
A tak pozatym pozytywnie się mi podoba.

Z tymi kośćmi chodziło mi o to, że tytułowy bohater z swoim przyjacielem Joe są strasznie szczupli, np leżąc wyczuwają własne kości co nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy. Chciałem podkreślić również taki specyficzny rodzaj tych bohaterów, coś w stylu np członków francuskiej formacji Air, czy innych podobnych. "...wbijają się co raz bardziej..." - a ten stan fizyczny jest co raz bardziej uciążliwy i.... Już dalej nie będę pisał, bo wszystko opowiem.

A tak w ogóle to miło mi, że się pozytywnie podoba.

Pozdrawiam.

air??? nie poczułam ich w tym tekscie :))

wiesz, tematyką pasujemy do siebie - na podobne rzeczy zwracamy uwagę... ale cóz... ten wiersz nie przypdł mi do gustu

pozdrawiam
tera :)

Dzięki, że wpadłaś i skomentowałaś.

Pozdrawiam.

publicystycznie
mnie brakuje nieco klimatu i prawdy
może zakończenie ociera się o prawdziwość
jeśli rozumiemy Toszek jako miasto ze szpitalem dla psychicznych inaczej
warto jednak było posiedzieć z twoim wierszem
dzięki
seweryna

Właśnie dla psychicznych inaczej.
Dzięki za poświęcony czas.

Pozdrawiam.