Indifference

Bardzo ładny wiersz, skłania mnie do refleksji. Użyłaś jak dla mnie bardzo trafnych słów. Podoba mi się, pozdrawiam.

Tylko jeden komentarz? Naprawdę jest aż tak źle?? :'((

jaak dl mnie jest to o śmierci i o bogu... o jego nieróbstwie... jeśli o to chodzi to ujęłabym to troche inaczej... no nierobem nie moze być kto kogo niema... więc całkoształt w zasadzie mi obcy. Wydaje się dosadny, w pewnych moemntach mocny, a czasem infantylny... tak to odbieram.

ale dla mnie to jest "+" - mi się podoba

Pozdrawiam
Tera

Cieszę się, że się podoba. Pozdrawiam.

ten "nierób" to bóg? czy taki zwykły nierób co to ma wszystko w d...? z bogiem oczywiscie podobało by mi się bardziej :) ładny wiersz i fajnie podsumowany...
pozdr :)

Przekaz dość jasny. Od tytułu ("obojętność" - czy dobrze tłumaczę?) po puentę. Podoba mi się zderzenie marzeń zamkniętych w umyśle z jakimś takim fatalizmem, z tym leniwym absolutem, który swoją postawą zaprzecza sensowi marzeń. Nie podobają mi się klisze: serce z żalu na pół złamane, okruchy życia, smutne twarze w biegu, beton i mrowisko. Nie potrafię Ciebie wypatrzyć zza tych bezpiecznych skojarzeń. To raczej syntezy metafor, obiegowych skojarzeń, takie pop-metafory zamiast świeżych przenośni. Gdzie mogę znaleźć to, co naprawdę myślisz o tym nakreślonym przez Ciebie obrazie? Gdzie wymuszenie mojego zaangażowania w sprawę? Będę w tym wierszu jeszcze tylko chwilę. Jeśli będę do niego powracał myślami, to głównie dzięki "okruchom (...) rozsypanym nad morzem". Ten obraz już prawie mi coś mówił, już otwierał usta i nagle - klisze klisze klisze. Pozdrawiam. Mam nadzieję przeczytać coś jeszcze. Coś jeszcze skomentować. I być nieznośny. Ale to krytyka życzliwa. MP