Nieważna łza

Płacz
Ale jakiś za mgłą
Mroczny i daleki
Niemalże zmyślony

Łza
Słona i nadzwyczaj pękata
Od stłumionych ton goryczy

Usta
Jako ostatnia chwila uniesienia
Jako ostatnie błogosławieństwo

Minuta ciszy
I leci
Za chwilę będzie cudzym wyrzutem sumienia
Serce bije coraz szybciej

Spadła
W samotności leży i usycha
Ot tak
Czyjś smutek odebrał jej życie

podoba mi się ostatni dwuwers - wcześniej raczej nijak

najsłabszy fragment moim zdaniem:
'Od stłumionych ton goryczy'

pozdrawiam

Naturalnie. Każdy ma prawo wyrazić swą opinię, w końcu po to wystawiłam ten wiersz. Zaskoczę jednak pana, Panie Michale wers „od stłumionych ton goryczy” jest mi bliższy niż pozostałe... dosłownie : stłumiony: / nieznany nikomu / lęk przed ujawnieniem /, a ton goryczy.. tłumaczyć chyba nawet nie wypada.
Niemniej jednak dziękuję za opinię i pozdrawiam marta j

Podoba mi się, zwłaszcza końcówka. Pozdrawiam.

dziękuję p Doroto, to miły komentarz, oby takich więcej ... a życiu będzie lżej

Nie wiem... nigdy nie ośmieliłbym się podpowiadać autorowi, co też miałby zmienić w swoim wierszu. Albo mi się podoba i go akceptuję, takim, jakim jest, albo, nie, i tyle...
Mnie spodobała się "konstrukcja" z filarami "płacz", "łza","usta"...
I taki mi się podoba, takim próbuję go zrozumieć i takim wiersz akceptuję.
Pozdrawiam.

Podzielam zdanie przedmówcy. Ja również nie ośmieliłabym się narzucać autorowi tematu, to w końcu jego wyobraźnia, którą czuje i przekłada na papier. Pozdrawiam Pana Ludwika marta j .

ps. Słuszne spostrzeżenie, ( choć nie chodzi mi o stosunek innych do mnie – lubię krytykę)