jeden jedenaście

wysokich wiatrów
podziemne korowody
ognia opadanie w bezsenność
fizyka i metafizyka cienia
wieczności pełne usta

nazajutrz przy kawie
o życiu
pamięć to roztargnione zwierzę

pamięć to roztargnione zwierzę

łomatko, Lecterze ;p Reszta zgrabna jak to u Ciebie, ale ta metafora jak sól w oku.
Prawdopodobnie bym ją ominął, ale to pointa... i tak jakoś komicznie brzmi.
Poczekamy na opinię innych, być może jestem odosobniony w tych doznaniach ;)

Jestem bezkrytycznie zakochany w tej puencie a miłość, jak wiesz, bywa ślepa ; ))
Dzięki, Pancolku.
Pozdrawiam.
: )

pointa, hmm, wymowna... ja bym się nie czepiła, zwłaszcza jak miłość;)))
pozdr aga

roztargnione zwierzęta....może by bardziej szczegółowo, jest wiele roztargnionych zwierząt.
pozdrawiam serdecznie

Skoro dogadałaś się z " roztargnionym zwierzem ", mnie pozostaje podziękować...
Pozdrawiam.
: )

Znam tylko jedno - pamięć...
Pozdrawiam, Kovalu.
: )

jest poziom, poniżej którego nie schodzisz, Piotrze, a jest to poziom dość wysoki. tym razem też nie zszedłeś, ale jesteś blisko kreski. czytywałam lepsze w Twoim szanownym wykonaniu :)

pozdrawiam.

Podkreślony fragment szczególnie na tak, bo ja wiem, że pamięć to zwierzę - czasem łagodny kotek, miękki do głaskania, a za uchem ma iskierkę o imieniu pamiętam, a czasem drapieżnik - gryzie, drapie, szarpie. Po nocy przy kawie - pamięć najczęściej przyjemnie roztargniona. Pozdrawiam:)

Podkreślony fragment szczególnie na tak, bo ja wiem, że pamięć to zwierzę - czasem łagodny kotek, miękki do głaskania, a za uchem ma iskierkę o imieniu pamiętam, a czasem drapieżnik - gryzie, drapie, szarpie. Po nocy przy kawie - pamięć najczęściej przyjemnie roztargniona. Pozdrawiam:)

moim zdaniem też ostatni fragment jest najlepszy...troche mniej widzi mi sie początek:) Ale ostatnia metafora bardzo dobra...pozdrawiam

Rachel, pisać samych lepszych - to się nie da... : )))
Dzięki.
Pozdrawiam serdecznie.
: )

Podkreślony fragment szczególnie na tak, bo ja wiem, że pamięć to zwierzę - czasem łagodny kotek, miękki do głaskania, a za uchem ma iskierkę o imieniu pamiętam, a czasem drapieżnik - gryzie, drapie, szarpie. Po nocy przy kawie - pamięć najczęściej przyjemnie roztargniona. Pozdrawiam:)

Dużo wiesz, Fran o tym zwierzaku. Życzę wersji przytulnie roztargnionej... ; ))
Dzięki. Pozdrawiam.
: )

Podkreślony fragment szczególnie na tak, bo ja wiem, że pamięć to zwierzę - czasem łagodny kotek, miękki do głaskania, a za uchem ma iskierkę o imieniu pamiętam, a czasem drapieżnik - gryzie, drapie, szarpie. Po nocy przy kawie - pamięć najczęściej przyjemnie roztargniona. Pozdrawiam:)

moim zdaniem też ostatni fragment jest najlepszy...troche mniej widzi mi sie początek:) Ale ostatnia metafora bardzo dobra...pozdrawiam

Cieszę się, że nie jestem odosobniony w swojej sympatii do puenty ; )
Dzięki, Bernadetto.
Pozdrawiam.
: )

Puenta mi na plus, pozdrawiam.

ostatni wers zbyt roztargniony (-;
pozdr. G

Taka już tego zwierzaka uroda... ; )
Dzięki.
Pozdrawiam.
: )

nie

H. Lecter!

wysokich wiatrów
podziemne korowody
ognia opadanie w bezsenność
fizyka i metafizyka cienia
wieczności pełne usta

nazajutrz przy kawie
o życiu
pamięć to roztargnione zwierzę


Dwie pierwsze strofy to nonsens,
a jesli jest inaczej proszę wytlumacz te metafory, bo do mnie nie trafiają.
Trzeci wers dopełniaczowy - nic nie znaczący wypalacz.
No i pointa - tu podzielam zdanie Pancolka.
PozdrawiaM.

niedobrze się robi..
kicha, gniot :))
i co tam jeszcze było, już nie pamiętam..
tak czy inaczej mówiąc Waszym językiem "kosz" :)))

jedynie pointa jest nawet ok.

listopadowo pozdrawiam
/bea

niedobrze się robi..

Tak? To dlaczego Grecy wkładali zmarłym obola właśnie do ust?
Popisujesz się tylko ignorancją i udowadniasz, że nawet nie powinnaś tu nic komentować,
bo skoro ktoś nie potrafi (jeszcze) pisać wierszy, to wiadomo, że także ich czytać.