wybarwianie

ten moment spadł na nią zbyt nagle nie zdążyła ostygnąć
pękła w tysiące odłamków rozsypanych jak włosy. na poduszce
tyle pytań z jedną odpowiedzią której nie pamiętała

zawsze była bardziej mozaiką niż obrazem
szklane płytki zniekształcały. nie wiedziała
po której stronie są rysy i odbicia

była tu. czuła ją w każdym zdarzeniu decyzji wyborze
w deszczu w słowach w krokach w zbiegach
okoliczności. zamknięta jak świeca w kierunku lotu ćmy

czarna dziura bez horyzontu który mógłby przeciągnąć
czekanie na jutro. składała się z pęknięć i szram
ich otwarte brzegi nie pasowały do siebie
ani do niej

Całość zaciekawiła, a to szczególnie fajne

charakterystyka/opis wnętrza peelki zbyt obfita, może nawet za bardzo soczysta
dlatego usunąłbym np. te wersy:


czarna dziura bez horyzontu który mógłby przeciągnąć
czekanie na jutro.

bez tych wersów wiersz - wg mnie - nic nie traci, wręcz zyskuje
pozdrawiam

joaxii;natłok słów bezsensownych nie zgranych z całością...

wiersz - i to jaki - po prostu Wiersz!
gratuluję - jest co poczytać, można te słowa głęboko przeżyć;
jest jeszcze Poezja!
o! :)
J.S

Świetnie, Joaxii ! Pozdrawiam.

P.S.
Drobna uwaga :

składała się z pęknięć i szram
ich otwarte brzegi nie pasowały do siebie

Szrama to zbita tkanka łączna, blizna - bez otwartych brzegów : )

ładnie.
pozdr. G

powiedzieli już wszystko.. ale stwierdziłem, że se pozwolę dać komentarz ;)

Bardzo dobry wiersz !!! Gratuluje
Pozdrawiam