Ostatni wieczór z matką

Ostatni wieczór
spędzony z matką,
ostatni wieczór
w jej życiu
przyznam, że zdarza się
nader rzadko,
zdarza się raz
na lat tysiąc.

Choć chciałoby się
powiedzieć wiele,
żeby starczyło
na wieczność
jednak tym razem
się nie ośmielę,
tu zaszła
wyższa konieczność.

Milczenie stało się
naszą mową
spojrzenia myśli
odbiciem.
Świadomie tworząc
atmosferę zdrową
matka kończyła
swe życie.

Och życie, życie!
Cóż-że mi jeszcze
przyniesiesz
biednemu
w darze.
By nie za wiele,
bo nie pomieszczę.
Czym-że mnie
jeszcze ukarzesz?

Podoba mi się ten wiersz, choć druga częśc pierwszej strofy wydaje mi się zbyt banalna w stosunku do dotykanego tematu.

A.