deszcz

na niebie stał się tron
a ten który na nim płakał
jak jaspis i kamień
wokoło wygląd podobny tęczy

dwadzieścia siedem gwiazd
w białych obwolutach
w czerwonych nocach

z trwogi wychodziły
błyskawice na spacer
ichodziły głosy
o grzmotach i łzach

siedem duchów bożych
pozłacało jak pochodnia

skrycie morze szklane
w postaci pełnej
oczu tu i teraz

ogień w dzień
dzień miał karą
spełnić się
pierwszy deszcz

wszystkie krople
pukają do drzwi
wystraszone zagładą
o szyby

przyjście ostatniego
z deszczu 12.VI.00

twoje utwory są bardzo widzialne, a ja uwielbiam malarstwo

piekna metafora deszczu, chyba go polubię

a mnie zastanawia fragment pierwszej strofy:
a ten który na nim płakał
jak jaspis i kamień

do czego to porownanie jak jaspis i kamien sie odnosi? Jesli do placzu, to nie do konca je rozumiem.
Podobnie jak zapis: ichodziły glosy, a to zapewne zwykla literowka ;)

Deszcz ciekawy, niepodobny do tych 'zwyklych', a nawet reflekcyjny.
Wychodze z pozytywnymi wrazeniami :)

Pozdrawiam
Coolt

z trwogi wychodziły
błyskawice na spacer
ichodziły głosy
o grzmotach i łzach

to bardzo...
całosć fajnie się czyta, może z przesłąniem się nie zgodzę, ale przyznac trzeba ze bardzo to zgrabne...
pozdr

Jaspis i kamień czerpane z Apokalipsy. Tak w cyt. fragmencie "i" zlało siè z innym słowem- litetówka