V. Anna odchodzi na łono przyrody

Już się nie rozumiemy
Annie urosły skrzydła
ja przywykłem do naszej
ulicy

to ostatnie spotkanie przed
odejściem naszego lata

ja pocę się w dusznym gorsecie
miasta

Anna tuż obok
w płynącej sukience
wypala trawy

pozwoliła zielsku
zajrzeć pod kieckę

ja odganiam psie rzepy
zazdrości

Anna wybiera z sukni
nasiona

No i tutaj miło Cię spotkać:)

Znowu kapitalny tekst; mam jedynie uwagę, choć rozumiem sens )ma się rozumieć) - do tego fragmentu:

"ja odganiam psie rzepy
zazdrości"

może kurde ominąć w tym kawałku metaforę i dodać zwyczajnie - "z zazdrości"?

Bo reszta świetna, no a:

"Anna tuż obok
w płynącej sukience
wypala trawy

pozwoliła zielsku
zajrzeć pod kieckę" - smakuje jak dobrze schłodzona wóeczka.

pozdrawiam - Mirka

Panie Tomaszu, jest kilka ladnych metafor i pomysl, ale wykonanie jakos niezreczne... trzeba to chyba jeszcze wziac na warsztat ? Pozdrowienia Arena

Tylko to, co Mirka zauważyła.
Zapamiętałem go po pierwszym czytaniu.
Jest nieźle i czekam na następne.
Pozdr.

zapada w pamięć
bardzo przyjemnie się czyta, tak lekko...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Mój ulubiony wiersz, jak dobrze...