Zagadka

On młody, kruchy i śmiertelny
Ona stara, potężna i wieczna
On pełen uczuć, z sercem gorącym
Ona zimna jak marmurowa płyta
On myślący, lecz brak mu wiedzy
Ona bezmyślna lecz wszechwiedząca
On miękki o delikatnym ciele
Ona twardsza niż bukowe drewno
On urodziwy i przystojny
Ona o niebo piękniejsza
On chciał ją podziwiać
Ona nie chciała niczego

Chociaż szedł na spacer
Zabrała go w morderczą podróż
Chociaż chciał ją pokonać
Dała mu nieokiełznaną siłę
Chociaż nie czuł zmęczenia
Sprawiła że był wyczerpany
Chociaż nic nie mówiła
W głebi słyszał jej słowa
Chociaż wielu miała kochanków
To jemu wyznała miłość

Przed wieloma obnażyła swoje wdzięki
Ale on widział je w pełni okazałości
Wielu po niej pełzło w zachwycie
Ale do niego przemówiła
Wielu zmoczyła woda po niej spływająca
Ale on się jej napił
Wielu doprowaziła do szczytu
Ale on był świadomy gdzie się znajduje
Dla wielu była brutalną lekcją pokory
Ale on ją obdarzył ciepłym uczuciem

Czerpał siłę z jej skalnego wnętrza
Pił zycie z jej zamarznietego czoła
Tracił wzrok w spływającym po niej blasku
Gubił się przebywając w jej surowym łożu
Jednak musiał wyrwać się z jej objęć
Bo widział w nich swoją śmierć


Art Ankh Hlemin 13.IV.2004
[sub]Tekst był edytowany przez Art Ankh Hlemin dnia 16-06-2004 14:11.[/sub]

odbiera/czyta się jak bajkę...
bajkę o miłości...ładne...
kłaniam się.
pozdr.