"Ostrzeżenie"

Niebo płakało ciemnym błękitem
Szłam potykając się o skrzepy krwi leżące na ulicach
Przechodziłam koło ławki gdy nagle to spostrzegłam
małą szmacianą lalkę rzuconą w najciemniejszy kąt
w szkliste oczy wbite miała dwie szpilki
Podeszłam do niej
... to nie była lalka
to był człowiek
Wyciągnęłam doń rękę, spojrzała na mnie
po chwili wachania i ona podała mi dłoń
mgliste światło latarni oświetliło jej twarz
... to byłam ja...
Teraz już nie pozwole by część mnie leżała tak bezradnie
nie dopuszcze by ktokolwiek przebijał mi oczy ostrzem
Ja jestem tą, która wybiera swoją ścieżkę
Ja jestem tą, która może przekreślić wszystko
Ja jestem tą, która może rozdrapać swoje stygmaty przeszłości
Nikt inny...
Więc nie próbuj mnie powstrzymać...spłoniesz

Rzeczywiście ostrzeżenie, ale wole nie pisać przed czym.

To jest bardziej proza niż poezja. Zły dział choć pomysł może dobry

Ech nie dla mnie... Kawa na ławę, zero tajemniczości... Choć nie wiem, czy dobrze zrobiłam krytykując, bo to chyba jakie VooDoo... :(

przywiał mnie tu pseudoni... z Requiem For A Dream jak mniemm...
tekst ciekawy choć odsłania cała tajemnice

to bardziej proza niż wiersz...
ale ładne

pozdro