Kurtyna w dół

.. mam mieszane uczucia czytając Twój wiersz..
jakbym patrzyła na stare (NIE)dobre małżeństwo, które jest (było) z sobą z przyzwyczajenia..
a najgorsze jest to przyznanie się, że "przeżywam katusze" - to cholernie boli.. dowiedzieć się nagle o tym, że cie ktoś od tylu lat oszukiwał,.. a jeszcze gorzej jest żyć w nieświadomości.. i uśmiechać się do kogoś z miłości nie wiedząc o jego nienawiści..
krótki ale dosadny wiersz..
P.S. brakowało tu Twojej twórczości.. :)

Gdyby to w pierwszej zwrotce było: "nie uśmiechasz się", a w drugiej - "uśmiechasz", byłby to zgrabny słoneczny utworek np. o wielkiej mocy malutkego uśmiechu, o przewadze minut szczęścia nad latami katuszy, zrozumiały, niosący nadzieję i dobre komentarze.

Ale nie ma tak łatwo. Bo kto powiedział, że uśmiech przyklejany przez 40 lat ma coś wspólnego z prawdziwym życzliwym uśmiechem? Kurtyna w dół - autor wie na co, ja wiem na co, może to nie o tym samym, w każdym razie zabieram do ulubionych.

A jakże ! Kurtyna w dół to kurtyna w dół i wszystko na wierzchu . Ból Ból policzków mija , jaka ulga . Jaki świetny wiersz . Pozdrawiam

hmm szkoda, ale jakos tak do mnei nei przemawia...brak zaskoczenia...

czekam na następne... bo wiem,ze nieźle piszesz

Tera

Od teraz ("START") chcę zapomnieć o tym co przeczytałem.

A.S.S.

Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze.

Pozdrawiam.