Sensacja niebywała!

Wróblisia na wróbli sposób,
Jak dziadkowie, mama z tatą,
W starej skrzynce za ceratą
Chce się mnożyć. Bez rozgłosu.

Za to poznać dał się Ćwir.
Dźwigał źdźbła i luźne strzępy;
Pracowity był, choć tępy,
Zachowywał się jak świr.

Dziwna nieco jest z nich para.
Ćwirek się przekonać stara,
Ćwierka w świerku, z wieścią lata -
Co to będzie, mędrcy świata!

- Pięknie siedzi. Zniosła sześć.
W co je ubrać, co dać jeść?
Najdzielniejsze - pójdzie chyr!
Ćwir ćwir ćwir ćwir ćwir ćwir ćwir.


W/R 13 czerwca 2004 roku.

tyleż z sencacji
co i z atrakcji
wróbli podglądania
do załopotania
swych własnych skrzydeł
nad wróbli zwidę

serdeczne pozdrówko W_A_R
ps. "superoasto" i z "humorkiem"

A, miło mi, miło. Szanowny Pan raczył dostrzec nasze problemy. I relacje.
Donoszę uprzejmie, na bieżąco (jestem taki, co donosi), iż oboje państwo Ćwirkowie do moich serdeczności się dołączają.
Ćwir - cir, ćwir - cir, ćwir - cir. Cir-cir - ćwir.