Epitafium dla naszej miłości

Wspomnienia,

Gwiazdy rozrzucone na niebie

Twoje oczy...

Już nie dla mnie śpiewają marzenia

Utonę w blasku tej obojętności

Kochasz??? Nie... nie we mnie miłość swą wlewasz!

Noc łzami brzemienna opada ciężko na moje powieki

Jęk cierpienia daje ukojenie

Wśród ludzi wciąż błądzę

Uciekam od ramion twoich rozpostartych

Sprzedam duszę za twoją materialność, tylko spójrz!!!

Krzyczę!!! JESTEM!!!

Rozpływam się we mgle zapachu fiołków

Odwracam twarz ku ścianie, nie boli gdy jesteś obok...

Odchodzisz dalej w swoim śnie...

Coraz głębiej tonę w bagnie nienawiści

Miłość niszczy moje serce, bóg odchodzi w złotym niebie

Samotna... nie ja... lecz... będzie trudno!!!

Zapomnę!!! Nie, nie opuszczę twoich myśli

Dalej, dalej, cicho, ciszej...

Słyszę kroki twe w otchłani

Nie, to tylko serce moje bije... wciąż i wciąż, dalej, ciszej...

I bezgłośnie popiół stygnie, gdy spaliłam twoje ciało

Iskry wzlatując ,gwiazdami się stały

Na niebie naszych wspomnień...

za długi, mało treściwy, po co te przerwy. nie podoba mi się

bede czekała na następne wiersze