Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

'po prostu'


Michał Kowalski

Rekomendowane odpowiedzi


wiersze są
od tak
niby cukier w herbacie

trochę jak cień
siedzący na ścianie
widoczny dopiero
gdy promień padnie na wazon

poezja tkwi
niezmiennie
jak tlen
wokoło

słowa odnajdujemy
w naturze
wabimy do biurka
świecimy spod powiek

[sub]Tekst był edytowany przez Michał Kowalski dnia 12-06-2004 22:30.[/sub]
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Oj oj oj... Początek jak dla mnie zupełnie spalony...że wiersze są, to ok... tak po prostu i nie po prostu? Myślę o wierszu, który może być 'nie po prostu'...i nic... Później trochę lepiej, choć "światło damy" możnaby jakoś inaczej... No i z tym azotem..! Boższsz... a właściwie dlaczego azot? A nie tlen na przykład...czy cokolwiek innego... Końcówka...słabo wyczuwalna...tak o niczym...

Pewnie właśnie wypracowałam sobie w Tobie wroga, ale tak jakoś samo wyszło, akurat, wybacz, byłeś pod ręką.
Buziaki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witam, jeszcze nikt rzeczową krytyką nie wypracował sobie u mnie miana wroga - dziwne aby wrogiem tytułować osobę pomocną i edukującą.
Nad wierszem troszkę posiedziałem - może tym razem choć odrobine lepsze wywoła emocje...
pozdrawiam serdecznie
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cukier w herbacie pod warunkiem, że jest tam także plasterek cytryny!

Dobrze, że ograniczyłeś to "światło", teraz ładne refleksy na ścianie odbite od wazony (kryształowego). Dobrze jest też, że tlen się pojawił, choć przyznam, że wcześniej jakoś tłumaczyłam sobie obecność azotu.

Dobry plus. A.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...