Przekleństwo

Przekleństwem stały się słowa w czasie pełni,
Gesty dłoni niepewnych jeszcze dla nieskończoności.
Taniec, wykonywany w bezgłośnej muzyce traw,
Szum wiatru i księżyc oddany w jej uśmiechu.

Zapadły klamki i opadły mosty.
Została tylko wyspa pełna czarów,
Kielichy wspomnień tak strasznych, że nie pamiętanych
I mały, srebrny krzyżyk ściskany w dłoni.

Po wieki, wieki wieków omijana będzie
Wyspa, którą nazwano Wyspą Wiekuistości,
Dziewczyna w niej zaklęta do teraz szuka Boga,
Klnąc słowa w czasie pełni wykrzyczane...


[sub]Tekst był edytowany przez Maria Loth dnia 11-06-2004 13:23.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Maria Loth dnia 12-06-2004 14:46.[/sub]

przyznaję, że tekst ma w sobie coś co lubię - stworzyłaś klimat magiczny, nieco transcendentalny... może ktoś przyczepi się do poszczególnych wersów czy wyrazów - ja zwrócę tylko uwagę na ortografa: niepamiętanych (nie pamiętanych) ewentualnie poprawnie byłoby niepamiętnych...
Ogólnie +

Pozdrawiam

słowa to fakt czasem są zbędne. Kto szuka nie błądzi i wierzę, że odnajdziesz drogę. Fajny wiersz, choc muszę jeszcze pomyśleć aby go do końca zrozumieć
Pozdrawiam

nom mi sie bardzo podoba taki magiczny nastrojowy :P