obrazy bez obrazy VI

------

są zdania, w których słowa
przylegają do siebie
jak dłonie w uścisku

proste – na wyciągnięcie ręki

wtedy
nie myślimy a czujemy
i dotykamy rozmowy
jak lotu ptaka
w uniesieniu nieba
głowy

------

są zdania jak ziarna - zmarnowane
wpadają w grudę
w geście kończącym rozmowę

kiełkują wspomnieniem

------

łapiemy się na słowach
całe zdania ciskamy do klatki
wspomagani pięścią
w stół
w ściany
policzek zęby piersi

kiedy boli
osnowa pięści traci zwyczaj
rozkładana w dłoń jak w kwiat

------

łapiemy się na słowach
nie mniej wielkich od siebie
podbijani gestem
jak na szpilkach przekładamy rozmowy
w zapatrzenie
w dotyk ciszy


[sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 10-06-2004 07:30.[/sub]

:)
baardzo ładnie napisane o mocy słowa, ciekawe porównania :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Witaj Witku,

początek i koniec (dla mnie!). Lubię takie Twoje myśli - choć są mniej niż zwykle zakręcone :)
Jeśli miałbym radzić, powiedziałbym o skrótach.
np. "nie myślimy a czujemy" - do wyczytania dalej z metafory.
"- zmarnowane / na ziemi " - jak wyżej.
Nad 3 kawałkiem myślę i przetrawiam.
A to:
"łapiemy się na słowach
nie mniej wielkich od siebie"
biorę sobie do wdzięcznej pamięci - na codzienną przestrogę.

pzdr. bogdan

bardzo podoba mi się pierwsza strofa-zapamietam!!!

A ja Romana rozumiem. I sam się uczę.
Bez uszczerbku dla wiersza, w pierwszej części wykreśliłbym ostatnie dwa wersy; w drugiej zbędne "na ziemi", skoro "wpadają w grudę".
Sorry, nie zamierzałem się mądrzyć, a tak wyszło.