pocałunek ciszy

to tu najpiękniejszy pocałunek ciszy
na twoim łonie składam ziemio
gdzie się rodziłem umierając ziarnem
i gdzie wzrastałem pełnym kłosem
żarliwie modląc się ze skowronkiem
do twego nieba o deszcz i pogodę
tu Bóg zbudował sobie najpiękniejszy kościół
pośród przyjaciół co nigdy nie zdradzą
wśród spraw codziennych przedzielonych miedzą
w historię wchodzących wieczorów i świtów
na twoim ziemio boskim łonie
gwiazdy układam i czasu przestrzenie
na klęczkach dźwigam chylący się kosmos
i na klęczniku ściernisk do ciebie się modlę
błogosławiona bądź ciszo przedwieczorna
zanurzona w jeziora i sady i chaty
usypiająca przedwczesne zmartwienia
we łzach zmartwychwstającej rosy
gdy niebo rozpala księżyca gromnicę
i obraz twój umiera w ramionach snów
błogosławiony bądź krzyku ptaka
jak wodę ze studni
przynoszący kolejny świt
otwierający dłonie kwiatom
z których z pszczołami będę pił
aromat słodyczy nieba
a kiedy słońca kandelabr
przeglądał się będzie w życia lustrze
daj mi ziemio jeszcze jeden dzień
bym kochać cię mógł o jeden dzień dłużej
i wśród tętniących bólem żył
kojąc go swoim bólem
żyć na pooranej skibami twej twarzy
na obraz twój i podobieństwo
cierpię z każdym odejściem mrówki
i wyrwanej ze stawu ręki gałęzi
duszę sie dymem chemicznych palenisk
drżę pod grzybem atomowej bomby
...ja tak potężny
jestem tak maleńki...

łdny wiersz
kojarzę z Ojcem Św.
najpiękniejszy pocałunek uwielbionego Ciała
składany na łonie,na łonie ziemi
długo zostanie w pamięci
serca głos dzwiga ludzi
którzy nie dawniej jak wczoraj
pamiętają miłość do wszystkich...
Pozdrawiam milutko