..płynące

skrzydła porywają myśli
w aksamit nieba
przytłoczony blaskiem
gwiazd

a wiatr hula
po polanach
duszę rozdziela

tonę
w oczach migdałowych
w przestrzeni ramion
dotyku zimnych ust

już w palcach pustych
nie moje myśli
mieszkają
spijam z nich
krople łez

[sub]Tekst był edytowany przez Emilia Zone dnia 08-06-2004 12:20.[/sub]

:) wiesz, poprzeplatałaś ładne metafory z takimi jakimiś... hm, "upstrzony"? "dwie półkule"? no nie grają mi tu za nic...
aha i puste palce mnie zastanawiają... pijesz z nich krople łez, czyli aż tak puste to one nie są :) ostatnie słowo bee,

piję z nich
płynące krople łez

o tak np. to jeszcze ok, ale wyrzucenie tego płynące jest mało zgrabne, no i od razu widać, że pod tytuł...niepotrzebnie.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

hmm.. dziękuję za opinię
kilka zmian wniosłam
mnie też gryzło "upstrzony" :)
może teraz będzie lepiej

pozdrawiam
Emilka

duszę mą rozdziela ...a może duszę dzieląc, rwąc? (mą - niekonieczne do zrozumienia).. albo samo "mą" wyrzucić i zostawić jak jest duszę rozdziela, uff wybacz mieszanie, to Twój wiersz :) zostaw jeśli chcesz.

hmm, ale zakończenie bardzo ładne :) choć mieszkają mogłaś zostawić w poprzednim wersie, on nic nie przezkadza.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

zostanę przy "rozdziela"
ale "mą" usunęłam.. nie jest tam w sumie potrzebna :)

a wcale nie przeszkadza mi twoje "mieszanie się" :)
cenne uwagi zawsze analizuję
dziękuję za nie ;)

hmm.. ten wiersz powstał bardzo dawno.. i nie wracałam do niego :)
potrzebował poprawek, tylko nie wiedziałam co mi w nim tak do końca nie pasuje.. :))

pozdrawiam
Emilka