piszę list na płatku róży

piszę list na płatku róży
za oknami deszcz się gniecie
niech Ci buzia się rozchmurzy
i co smutkiem z myśli zmiecie
pójdź wraz ze mną w deszczu strugę
jeśli słowo ciebie nuży
w krajobrazu zlaną strugę
piszę list na płatku róży

póki rym w dodekafonii
nie usłużny mym polotom
wspomóż mnie w dalekiej toni
pójdź wraz ze mną w deszcz z ochotą
i nie marudź, że wśród kropli
nie potrafisz mijać strugi,
że wciąż w myśli tej się topisz
niby w wierszu – w płatku róży

piszę list a deszcz go zmywa
płatek kruchy – gubi kroplę
na cóż więc poecie niwa
kiedy wszystko takie wiotkie
choćbyś miał raz w szczerym polu
sadzić krzak czy kwiat – najprędzej
struga deszczu, słońce, piorun –
wzejdą – Ty mi tylko podaj rękę …

Witku,

tak pięknego liryku Twojego jeszcze nie czytałem!
Zaśpiewaj to koniecznie całemu światu:
"piszę list na płatku róży
za oknami deszcz się gniecie
niech Ci buzia się rozchmurzy"

pzdr. bogdan

a ja mam wrażenie ..że to właśnie deszcz pisze.....

Witku i któż by śmiał Ci odmówić? :)
to prawie jak w moim wierszyku "Smutasku kochany" no tylko, że bardziej poetycko to ująłeś :)
a wiesz co mnie tu najbardziej urzekło? ostatni wers...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Wreszcie się doczekałem współczesności, Witku.
Ale chyba warto było, bo tu u Ciebie lirycznie i intymnie..jedyna ucieczka od smętnego sentymentalizmu to delikatność...

Pozdrawiam

Uroczy, wiersz, pelen melancholii, rozmarzylam sie...

monotonnie w komentarzach - ja także monotonnie: )
włożę do ulubionych
pozdrawiam

ja Ci chętnie rękę podam
mi nie straszne deszczu strugi
wiersz do ulubionych dodam
i zaraz przeczytam drugi :-)

Pozdrawiam serdecznie. Zofia.

Bardzo mi się podoba, sczególnie ta dodakofonia.

Pozdrawiam serdecznie