Sztuka pisania

napisać wiersz to nie takie proste mówią. niemożliwe prawie
narażając sie na śmieszność. uwięziony komentarzem ostrym
na oskarżonych frunie ławie. poeta - latawiec
iście żałosny
żle zaczął. skończył średnio
jednym tylko wersem zachwycił publiki kuriozum
teraz czai się w krześle
pijąc gorzką kawę
pręży się i trzesie jego poetycki rozum
tu poprawić. tam wers skrócić i wyciąć to "ja"
usunąć anioły i cynowy wazon
stól zmienić w ławę. nie! ława też jest zła.
błazen
wiersz dobry napisać to jest prosta sztuka. najpierw tytuł
tu zaleca się wyrazy wzniosłe. monumentalne
na ten przykład "kantata", "etiuda"
i bez związku z innymi
idealnie jakby zaprzeczyć w tytule. a jak sie uda
zaczyn wiersza się czyni
potem to juz leci samo. pamiętać należy tylko
by wersy nie miały związku
zaleca sie także użycie "trudnych" zwrotów kilku
acha i symbole
nie wiem. może Powązki? lub jakiś inny symbol, a ze strachu
nutkę ironni dodać w monumenty gmachu
ironia ważna. bez niej grunt niebezpieczny
a nuż pompatyczność zarzucą.
wtedy riposta jak znalazł
i beż żenady można krzyknąć nawet:
panie to nie wiersz to żart.
pan jesteś pajac
ja - poeta - latawiec

Doskonale ujełaś/ujołeś los "twórczego" człowieka :)

dobra recepta, ale nie dla mnie
pewno nie jestem ja poetą
może ten wiersz ktoś pisze za mnie
a mi te słowa same lecą

On rym i rytm trzymać się stara
i mówi "pisz ty grafomanie"
biorę pióro i myślę: Zaraz
sens najważniejszy jest mój Panie"

jeszce dodam:
podoba mi się słuszne spostrzeżenia
Pozdrawiam Jacek