przeprowadzka

to coś co nazywasz poczuciem własnej
bielizny. tramwaj od punktu a do punktu b
ulubione precelki pewność że wszystko można
odłożyć na później.

jeszcze znajome zawodzenie drzwi
ziewnięcia podłogi gdy na palcach idziesz
do łazienki. droga wydaje się prosta

kiedy błądzisz po domu.

Wyziera z tego wiersza melancholijna samotność, jakby złudna pewność, że jest dobrze, że jakoś leci i się układa. Nawet precelki mają pejoratywny wydźwięk - kojarzą mi się ze staropanieńskim nawykiem chwilowej przyjemności, która odwraca uwagę.
+

Pancuś

Tak, jest podszyty samotnością, niepewnością, powiedziałbym nawet,
że to może być również o pustce po stracie bliskiej osoby, dosłownej
stracie. Bardzo fachowo napisane, 100% nastroju. Po prostu poezja:)

Pozdrawiam!

Panowie się wypowiedzieli, ja jak najbardziej potwierdzam:)

dygam:)

wiele sytuacji życiowych można sobie wyobrazić - czytając.
Rozstanie, odejście, radykalną zmianę, ale to nie najważniejsze.
Wiersz ładny, bo ładny i już!
Pozdrawiam
- baba

do mnie trafia,
zresztą jak większość Twojego pisania
-zdrówkam, ;)

pod urokiem jestem

serdecznie pozdrawiam
-teresa

ładnie bardzo,
pozdrowienia

tak

melancholijnie. nie porywa acz przyjemnie...
pzdr

Puenta ładna, ale te precelki... aż tak bardzo peel do nich przywiązany jest, że trzeba o tym wspominać? Szczególnie, że wiersz nie jest "gadany" i takie wyszczególnienie i to jeszcze z precelkami nie pasuje tu, moim zdaniem, oczywiście. Pozdrawiam

Dziękuję za komentarze, przemyślę uwagi. Pozdrawiam.

Błądzenie po domu w połączeniu z zawodzeniem drzwi układa mi się w bardzo ciekawy obraz.

Pozdrawiam.