Drugi wiersz z Olką w tle. Ostatni.

Krążyć podziemnie, jak teraz. Wyplatać się
i zasiadywać gdzieniegdzie. Prawdę
bezwzględną obnażać. Umierać czasem,
dość regularnie, nie gubić.

Rodzić się. Bezwzględnie dążyć. Topić się,
kapać. Ubezdźwięcznionym zostać.
W urojonych konfesjonałach brechtać się
i kopać głębiej. Korę zdrapywać.

Przyjmować bezwątpienia. Zauważać
i dać się poznać... chociaż próbować.
Dowiadywać się czegoś o sobie.
Odpowiadać na pytania niegroźnie.

Rozrywać. Nie psuć. Co jakiś czas
tworzyć żenująco słaby podmiot liryczny.
Co jakiś czas z siebie. Cielaczyć.
Męczyć się. Ciepła szukać. Nie znaleźć.