Chcę być Tobą - rzekła istota ciemna.

- Chce być Tobą! - rzekła istota ciemna
Chcę dotykać krzesło, książki, liście...
Równie obrazowo i zmysłowo jak Ty
- Czy oby nie jesteś próżny i pusty? - rzekł Tchelesława

Chwila milczenia...

- Próżny i pusty może być tylko kamień
Rzucony na pustynny zamęt
- Czyżby tylko kamień?
- Kamień i inne rzeczy nie zdolne do ruch, śmiechu i gestów
- Kamień i inne rzeczy?

Milczenie....

- Chcę być Tobą!
Pozwól mi być tą samą osobą co Ty!
Chcę byś dał mi włosy, myśli, oczy, skórę i
Ten chód, pewne kroki, które bez pośpiesznie są stawiane!
- Czemu tak błądzisz?
- Proszę, pozwól mi być Tobą!
Kobiety przy Tobie są tylko piękne, a otoczenie ciche i nie groźne.
- Zazdrość?
- Podziw
- Pijany?
- Trzeźwy od miesiąca

Milczenie...

- Chcę być Tobą!
Słyszysz mnie?
Pragnę poznać zakamarki Twojej duszy z białej waty i ją sączyć .
Ssssyy... smakowity jest to kąsek
- Wampir?
- Nie, człowiek

- Twoje oczy są jak ziarna piasku,
Które wylegują się na pustynnym słońcu
To są ludzie, którzy uwięzili swą naturę , swoje myśli, oraz ciało

Twoja dusza to już kruchy kwiat.
Więdnie i niebawem umrze.
Nie ma siły, już nie może pięknie kwitnąć.
Egoizm wysuszył jej korzenie.

Twoje serce jest jak kamień
Topiąc nad swym losem smutki, zbladło i zasłabło.
- Proszę Cię!
Wysłuchaj mnie i spełnij me żądanie

Tchelesława spoczął wśród gęstwiny okolicy i
Pogłaskał bujnowłosą panią trawę.
Tańcem ust zaśpiewał pieśń spokojną,
Która niesie w swoim pięknie
Moce deszczu, ziemi, wiatru i piorunów

Przedstawienie sił natury rozpoczęło się:
Piorun strzela. Zsyła trzy ogniste kule.
Deszcz srebrzysty opadając zmienił się w srebrzysty pył
Wiatr hulając dla zabawy
Przywiał mroźne powietrze
Ziemia otworzyła usta.
Zawołała:
- Śpiewaj bracie obrzędowy, śpiewaj!
A ja podaruję Ci buteleczką z lawy.

Koniec przedstawienia.

Tchelesława dobry człowiek
Podziękował bracią za te hojne dary
Wziął naczynie i włożył do niego inne dary.
Wypowiedział trzy magiczne słowa i potrząsnął też trzy razy.
Kule, srebrzysty pył i powietrze zamieniły się
W płyn o niezliczonej barwie.
Podszedł do swojego towarzysza i
Kazał wypić mu tę miksturę.
Twierdząc, że przez to jego problemy zostaną rozwiązane.
Tamten wypił wszystko bez obawy i
Czekał na działanie magii.
Marzył sobie jak spogląda do lusterka i
Widzi tam Tchelesławę
- Już nie mogę doczekać się we mnie zmiany
- Muszę rozczarować Cię!
To będzie inna przemiana
- Jak to?
- Zostaniesz zamieniony w ziarno piasku i
Zesłany na pustynię .

Magia zakończyła swe działanie
Człowiek stał się ziarnem
Tchelesława usiadł i pomyślał...
Rzekł do siebie:
- Wezmę je ze sobą, by ostrzec innych
Żeby nie stali się ziarnem!

fajne, tylke tylko, ze powinno się chyba znaleźc w dziale "proza"...
pozdrawiam

bardzo ciekawy..napawrde przypadł mi do gustu, choć raczej pasuje bardziej do prozy...dla mnie to naparwde świetny dialog
[sub]Tekst był edytowany przez Luthien_Alcarin dnia 27-05-2004 07:14.[/sub]

interesujące - przyznaje... a czy do tego działu? trudno osądzić

Cieszę się, że spodobał wam się ten tekst. Proza? hmmm... jakoś się przyzwyczaiłem, że publikuję do działu dla P, a zresztą nie wiem czy by był dobry poziomem do prozy. Zastanowię się
Pozdrawiam

Macieju to z cala pewnoscia proza ,warta przeczytania, a nawet przedstawienia (;
pozdr, M+A