Karoliny małe oceany

Sztychy na oknie, pod palcami biesy deklamują
z pamięci: skocz, a dam ci całe królestwo. Ruchoma
igła pomiędzy domem tutaj, a domem tam.
Podpisy w rogu szyby, żeby za dwie godziny mogli
się dowiedzieć, że byliśmy. Słońce rośnie tutaj

dwa razy szybciej, mówią: takie miejsce jest tylko
jedno w tym kraju. Do brzegów przybijają drakkary
z grubych sosnowych belek. Stańko. Trąbka. Pocałunek.
Tak to można skończyć. Albo inaczej. Kubiszyn. Bas.
Powietrze drży, od okna do parapetu. Jeśli tak bardzo
lubi to robić unplugged to trzeba schować gwiazdy,
nie wywoływać jednorożców, ani burzy.

dużo zamętu;
a oceany Karoliny...małe; tak;
J.S

Powiało dobrą muzyką…
i jeszcze te sztychy na oknie…
już mi się podoba :)

pozdrawiam
Aneta

mnie się kojarzy ten wiersz ze street climbingiem-
niekonwencjonalnym sposobem poruszania się po mieście (też dachy).
Nie jestem znawcą, ale ten wiersz mi się podoba.
Moim zdaniem warto jest przenieść go na "warsztat - gdy utwór jeszcze nie gotowy"
wygładzisz go jak zajdzie potrzeba. W warsztacie - jestem przekonana,
znajdzie swoje miejsce i zaiteresowanie.
Nie zrażaj się, Kajetanie, wołaj o ocenę i propozycje ewentualnych zmian,
ale nie daj się skreślić!
W dziale dla zaawansowanych (za wcześnie) - zawsze oceny są surowe,
Jeśli dobrze (choć niekoniecznie) - rozszyfrowałam treść - dodaj do tytułu
street climbing- zaciekawi. Możliwe, że wiążesz treść z muzyką (unplugged, euphoria) Też na temat.
Ciekawi mnie, czy tu zajrzysz, ja - na warsztat -tak.
Ciepluteńkie od baby
- heej!