..bezdomność

mijamy Ich
bez mrugnięcia oka
tępi od bólu własnego bogactwa
obojętni na los
bezsilnego człowieka

sumienie chowamy w kieszeni
zamknięte
zaduszone suchym strachem
który pożera
nasze ciało
naznaczone pleśnią egoizmu

staramy się wymazać z pamięci
dłoń
wyciągniętą w naszą stronę
oczy
zatrzymane w milczącym błaganiu

i tak mijamy
twarz bezdomności
każdego dnia
coraz mocniej nieczuli na cierpienie

Witam Emilio! prawdziwie to opisalas, a dowodem na to niech bedzie brak komentarzy pod twoim wierszem ! ci bezdomni moga wiecej pomoc, bo sa wolni i nie maja nic do stracenia...
pozdr, M+A

smutne ale jakże prawdziwe.. nie każdy ma odwagę pisać o czymś t a k i m , gratuluję!! :)

Moim zdaniem to dobrze, że zauważyłaś problem bo przecież bezdomnym można zostać z wielu powodów... Pozdr..)))

Witam.
Ładnie napisana rzeczy/oczywistość.

PS.Bezdomność to czasem nie cierpienie, ale świadomy wybór.
Uwolnienie. Oczyszczenie z mieszczańskiej "pleśni".

pozdrawiam serdecznie

ogromnie jestem zaskoczona i wzruszona komentarzami..
dziękuję wszystkim bardzo!!

aż mnie zatkało.. :)

pozdrawiam
Emilka