Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Teatr


Agata Pawlus

Rekomendowane odpowiedzi

Codziennie rano sama wstaję
Łóżko tak puste
Zasłało się samo
Teraz w płatkach z mlekiem topię swe chore sny
Znowu szkoła, kolejny dzień
Tak samo parszywy jak te poprzednie
Bezwyrazowo gubię się na własnej klatce schodowej
Szukam dłoni, lecz nic dla mnie nie pozostało

O tak, ja znam was,
Nie macie dobrych słów dla takich jak ja

Straconych, zdeptanych przez świat


nadziejo, straciłyśmy kontakt
[sub]Tekst był edytowany przez Agata Pawlus dnia 19-05-2004 18:24.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...