ul. Marii Curie - Skłodowskiej 151

Wyszedłem, kiedy było jeszcze jasno. Względnie.
Dostałem telefon, że mogę spróbować oprzeć się
o rozhuśtane wiatrem słupy powietrza. Między nimi
miotałem się dłuższą chwilę. Zanim znalazłem
miejsce, odpowiednie by udać spoczynek.

We wszystko, jak zawsze, wplotła się muzyka.
Utwory, które nic dla Ciebie nie znaczą.
Kocham Cię za to, że nic.

Odłączyłem się po tym, jak powiedziałaś,
że to już kolejny (ostatni) raz i chcesz odejść,
bo dłużej tak nie można. (?) Trawy tu tyle,
że i ja jestem z niej; coroczne zwęglanie, ogień.
Źdźbła jak wypalone krowie kości.

Obracam się nerwowo: stacja benzynowa, ludziki
kręcące się przed dystrybutorem; osiedle ludzików.
Po drugiej stronie folie pełne koszonego siana.
Czekam na coś. Zmieniam perspektywę, kąt -
na mniej ostry. Szukam ciepła.

Podoba mi się. Podoba mi się przede wszystkim Twój styl pisania; styl, który sprawia, że choć nie wszystko rozumiem - bo zapewne nie wszystko jestem w stanie - to pamiętam wiersz, pamiętam jego frazy i pamiętam atmosferę jaką z soba niesie. A przecież normalnie pamięć mam słabą.

I taka notka na marginesie: weź Ty z tej ulicy uciekaj! :-) Bo do mojego liceum trafisz. A tam same ostre kąty. I cięte ciało. To pedagogiczne.

Pozdrawiam, UJ :-)

:)))) to jest na saaamym koncu skierniewic