"Chaos"

Biały kruk przysiadł na dachu.
Złocisty napój bogów się leje.
Wokół błyski piorunów,
obłęd bębnów się niesie.

Wąż się wije na jej udach.
Ona jak osika na wietrze.
Ogień gniewu i nienawiści.
Wycie zranionego wilka.

Szaleńczy bieg geparda,
który nie wie dokąd pędzi.
Zwątpienie puszczyka
w nietoperza głuchym locie.

Samotność starego niedźwiedzia
dopada młode cielę.
Jak truteń odrzucony przez pszczoły
w pełnym mrówek mrowisku.

Każda mrówka ma swe miejsce,
Każda pszczoła swoją funkcję.
Chcę poczuć się potrzebnym.
Pragnę doznać miłości...

Parę uwag wstępnych:
Tam gdzie są znaki zapytania tam miał być cudzysłów-cóż nie moja wina. Poza tym nie lubię tego typu wierszy wolę rymowanki, niemniej tyle się zebrało we mnie wrażeń, że musiałem ten wiersz napisać. Jeśli chodzi o scalenie tekstu. Część do połowy czwartego wersu została napisana gdzieś trzy tygodnie temu-jednak nie wiedziałem jak zbudować końcówkę i tak ten wiersz leżał i leżał...,aż w końcu dzisiaj wieczorem stwierdziłem że go kończę mimo, że nie czuję właściwego ?natchnienia?(szczególnie, że przede mną ciężki okres więc nie wiem kiedy pojawi się coś następnego). Bardzo możliwe, że to zauważycie. Osoby, które namawiały mnie do nie rymowania pewnie się ucieszą. Pozdrawiam wszystkich.

Jak dla mnie super, biorąc pod uwagę, że znam autora i dostrzegam się w jego twórczości autentyzmu, a nie mitomanii.