Poniewczasie

a gdyby tak
zamknąć oczy
zgnieść w senną kulkę
świadomość
i schować ją głęboko
za pazuchę
zapomnienia
pozwolić skórze
porosnąć mchem
bezczucia
zanieistnieć
po
nie w czasie

Temat stary jak świat, ale Ty podajesz go w oryginalny sposób. Zmusił mnie do niesamowitej refleksji. Czy warto marzyć o takich sprawach, gdy tyle do zrobienia jest tu i teraz? Ja wolę nie zarastać mchem bezczucia. Jednak pragnienie zobaczenia siebie w sytuacji za ileś tam lat jest pociągająca, nie powiem.
Może chodzi tu jednak o coś innego? Jest sporo spraw, które nas przerastają. Nie radzimy sobie z codziennym parzeniem herbaty. Taka ucieczka byłaby jednak oznaką słabości. Człowiek bywa słaby często.


Adam

No cóż, ten tekst stawia pytanie, nie odpowiada na nie. Czy warto? Sam sobie odpowiedz. A bycie słabym czasami kusi, oj kusi...

CYTAT (Pelman @ Jul 9 2003, 10:25 AM)

Ja widzę pytanie rozwijające się od pierwszego wersu aż do trzeciego od końca. Przedostatni wers jest refleksją określającą p.l. w czasie i przestrzeni. Ostatni wers jest odpowiedzią na daną sytuację. Nawet jeśli Twój zamysł był inny to podświadomie tak właśnie wiersz przedstawia zawahanie p.l. na życiową sytuację. Pozdrawiam

A gdyby tak na końcu wiersza postawić znak zapytania? Tak miało być w zamyśle... Ale być może odezwała się podświadomość?.. Dzięki za opinię i przemyślenia

joaxii!

jest pięknie
klimat powolnego wyciszenia, metaforyka, smakowanie miłej samotności

i z pewnością...bez znaku zapytania

wielkie dzięki