W zwierciadle przeszłości zatapiam dłonie..

Ludzie tak naprawdę lubią ludzi
na deser dostałam budyń
tutaj podają go z bitą śmietaną
w istocie był początkiem wszystkiego

co ulotne nie to co tort czekoladowy
naznaczony kremem czasu
biorę go do ust językiem przeliczam
skrzętnie ukrywane ziarna

To dziwne
widzieć

:)

Fajna pointa. Fajny koncept.
Miły ten wiersz.

Pozdrawiam.

Dziekuję i również pozdrawiam :-)/B.

Tak się zastanawiam - czy nie lepiej zmienić tytuł?
Bo takie "zwierciadło", "przeszłość" to hm... Nie wiem też, czy wielokropek na końcu jest konieczny (o ile miał tam być, bo teraz są dwie kropki).

Po tytule to spodziewałem się mało oryginalnego, rzewnego wierszyka, a tutaj - całkiem miło i współcześnie.

Pozdrawiam.

Pomyślę nad tytułem. Masz rację - znaki interpunkcyjne lepiej wykasować. Chyba lepiej będzie wyglądało. Dzięki :-)/B.

Dziewuszko naprawdę stokrotne dzięki :-). Właśnie myślałam nad zmianą końcówki, plis przecztaj raz jeszcze. Wydaje mi się, że tak będzie lepiej. Pozdrawiam/B.

Ucięłąm. Ale się przejrzyście zrobiło :D. Dzięki/B.

Ludzie lubią jeść i ja też,
na deser dostałam budyń,
tutaj podają go z bitą śmietaną.


Od tego zaczęło się,
był początkiem wszytkiego.

Wiem co ulotne,
to nie tort czekoladowy
naznaczony czasem,
gdy biorę do ust
językiem przeliczam,
dziwnie poczuć
skrętnie
ukrywane ziarna.

no nie wiem ,ale to bym tak widziała

Ładnie, podoba mi się :-), ale zmienia się sens tego, co chciałam zawrzeć w swoim utworku. Niemniej jednak zachowam Twój wiersz na pamiątkę bo naprawdę jest świetny! Pozdrawiam/B.

nie wiem czy jest sens aby zmieniać budowę stroficzno - wersyfikacyjną utworu. miałem pewien koncept, ale po chwili namysłu doszedłem do wniosku,
iż byłoby to absurdalne. myślę, że aktualna forma jest optymalna dla wiersza.

co natomiast tyczy sie treści - ciekawie, metaforycznie.

podmiot liryczny przekonuje się o tym, że nie wszyscy ludzie /wbrew pozorom/ są wrogo nastawieni wobec siebie. okazuje się, że są wyjątki, czego podmiot liryczny ma okazję doświadczyć. co więcej - spotyka osobę /zapewne w okolicznościach, które ciężko było mu przewidzieć/, która staje się dla niego istotną. w drugiej części wyczuwalna jest melancholia, nostalgia. być może podmiot liryczny uświadamia sobie, na kogo tak naprawdę trafił. być może to nie była dla niego odpowiednia osoba. koło się zatoczyło, bowiem podmiot liryczny powraca do swojego pierwotnego nastawienia wobec ludzi.

jakkolwiek by nie było - mnie się utwór podoba. ciekawe metafory, treść przekonująca. warsztatowo także prezentuje się to zgrabnie.

pozdrawiam.

Mr. Suicide - dziękuję za profesjonalny i pozytywny komentarz. Pozdrawiam serdecznie i polecam swoje inne utwory fachowej obróbce. Z góry dziękuję :-)/B.

basia -wierszokletka?:)
to "naznaczone kremem czasu" jakoś nie bardzo, chociaż w sumie zabawna analogia do "zęba czasu":) miło:)
pzdr