czekanie

Tak długo czekałam i czekam dalej.
Od jakiegoś czasu pragnę być przy Tobie,
dzielić z Tobą radość.
Od któregoś ranka, chcę z Tobą rozmawiać,
potrzebuję Twojego wsparcia.
Od paru miesięcy marzę,
by znaleźć się w Twoich ramionach,
chcę czuć się bezpieczna.
Od kilkuset dni wyczekuję Twojej inicjatywy,
Twojego zaangażowania w naszą przyszłość.
Od pewnego czasu zaczynam wątpić,
że cokolwiek dla nas zrobisz.
Od dziś wiem, że możesz zniszczyć wszystko,
nawet to czego jeszcze nie ma,
a na co tak bardzo czekamy...

Julio,mój komentarz bedzie osobisty,gdyż bardzo zdenerwował mnie ten wiersz,nie w tym znaczeniu,że jest zły,tylko jego treść -przyznam się bez bicia- słyszę od dłuższego czasu skierowaną w moim kierunku
przepraszam za takie osobiste wyznanie ,ale ten tekst odebrałem emocjonalnie,choć nie jest to najlepszy wiersz
pozdrawiam
piotrbierzynski

Ja także podejde do twojego wiersza emocjonalnie - jako pograzona w smutku i czekajaca kobieta :). Może nie jest zbytnio poetycki, według mnie cos tam nie gra, ale za treść masz u mnie wielkiego plusa. Pozdrawiam.

'mój komentarz bedzie osobisty' , 'podejde do tego wiersza emocjonalnie' no właśnie ... jest w nim też zdecydowanie dużo moich emocji. Piotrze, wybacz ale to nie moja wina, że ta od której to słyszysz tak mówi,widocznie jest też taka przewrażliwiona i samotna jak ja... ten do którego owy 'wiersz' jest skierowany, nie słyszał go. Otko, pozdrawiam i dziękuje za plusa :). Jest mi miło, że to własnie emocje, a nie forma wzbudziła w was zainteresowanie i także emocje (nie koniecznie pozytywne).Pozdrawiam

przerost tresci nad forma?...nie jestem kobieta..i nie mam takich problemow z partnerem...ale od pewnego czasu zaczynam watpic w ludzi...Twoj "wiersz" sklonil mnie do reflekcji...plus takze ode mnie...za to co zrobilas dla mnie:)
pozdrawiam

Hmmm, sama nie wiem, co napisać. Ja też piszę bardzo osobiste, emocjonalne wiersze. Ale tutaj mi czegoś brakuje...
Wszystko jest tak drastycznie wprost,(ale może tak właśnie musi być..)
pozdrawiam