Pogrzeb i cztery stypy

nie ma nic
denaci pływają do góry
brzuchami

nie trzeba sięgać głęboko
między powieką a dnem
spalone lasy

tyle bolesnych odcisków
nikogo nie dziwi

zostawmy zgliszcza
w naturze siła

do pełna

Basiu, podoba mi się.
+

Pancuś

Pancołku dziękuję :-). Również wdzięczna jestem za to, że nie pytasz mnie o co mi chodziło. Tak naprawdę zobaczyłam kilka wewnętrznych obrazów i.. poszło :-D. Pozdrawiam cieplutko/B.

powiem tylko +:)

nie no denaci w poezji?? a jednak mi się podoba to i te słowo:) i tak będę kiedyś denatem, ale może brzuchem do spodu.

Dziękuję Rafałku. Jak miło dostać plusika, tym bardziej, że ostatnio jakoś nie po drodze mi z poezją. Ciągle mam jakieś wątpliwości, nabazgram coś i skreślam, znowu i skreślam. W kółko macieju. Pozdrówka:-)/B.

Basiu, znowu telepatycznie cię wywołałam...
cmok, de-natka posylwestrowa
najlepszego życzę ES

Egzegeto - dzięki za odwiedzinki. Cieszę się, że dobrze rokuje, bo tak jak już wcześniej wspomniałam wątpliwości mnie ogarnęły. Komentarze podniosły mnie jednak na duchu. Wprawdzie nie zamierzam obrastać w piórka, ale cieplej na serduszku :-). Pozdrawiam również noworocznie/B.

Stasiu miło Cię widzieć :D. Kurcze, znowu ta telepatia. No nie, musimy coś z tym zrobić, koniecznie ;-). Tu trza badania specjalistyczne przeprowadzić, mu-sowo ;-). Pozdrawiam nowo-rocznie i co-rocznie :-D/B.

oj, dziwne musisz miewać wewnętrzne obrazki... ale utwór całkiem przyjemny (nie wiem czy to odpowiednie słowo, choć wg. mnie pasuje)
pozdrawiam

Faktycznie - obrazki miewam dziwne :-), potem wychodzą z tego takie stworki. Dzięki za wpis i polecam się na przyszłość Krzysztofie a i do Ciebie nie omieszkam zajrzeć :). Pozdrówka/B.