Dziura ozonowa

Założył nogę na nogę, pokazując w uśmiechu równiutkie, nienaturalnie białe zęby. Kiwając się w przód i w tył, co i rusz wyrzucał z siebie krótkie sentencje.
- Generalnie to.. to jestem zadowolony z życia. No, może oprócz kilku drobiazgów - prowokacyjnie zachichotał.
- Drobiazgów?
- Dokładnie. Uwielbiam wspinać się po drzewach. Cóż jednak z tego, skoro są one niewłaściwie skonstruowane. Pień powinien być zbudowany z twardych łusek, rozumiesz... takich bardzo twardych; skierowanych ku górze rzecz jasna i koniecznie lekko odchylonych.
- Łuski, powiadasz.
- No. Jedna zachodzi na drugą, wierzchołki odchylone, a ja się wspinam. Jak po schodkach. Komfortowo.
- ...
- I nie powinno być tyle gałęzi. Najwyżej kilka. Żadnych liści, pająków i tego.. innego badziewia!
- ...
- Trawa powinna być miękka jak gąbka, bo gdybym spadł... sama rozumiesz.
- ?!
- Ee... mogę się napić - przytknął szklankę do ust i pociągnął kilka haustów - dzięki - beknął siarczyście. Szkło stuknęło o blat stołu.
- Na zdrowie.
- Co to ja miałem... aha - żadnych białych fartuchów!
- Na drzewie? Mało prawdopodobne...
- Tak na wszelki wypadek.
- ...
- I gondole na gałęziach.
- Dobrze, ale powiedz co będziesz robił, jak już wejdziesz na takie drzewo?
- Będę jeździł. Tam i nazad. He, he.. będę jeździł.
- Mało ambitne zajęcie.
- A ludzie powinni być tolerancyjni.

Nie lubię, jak jest zero. Za często tego doświadczałem. Pozdrawiam :)

Hmm,, to może "żadnych"? Chyba lepiej pasuje :-). Miło Cię widzieć, pozdrawiam/B>