Hermenegilda Kociubińska Opublikowano 4 Września 2004 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Września 2004 Gwiazdko spadająca, zapleć w cienki warkoczyk koszmary, zwiąż je jasną gumką, by żaden nie wymknął się, nim nadejdzie dzień. Złóż pocałunek na wilgotnym policzku. Zamknij oczka zapłakane. Aniele stróżu z pomiętego obrazka spoglądający, wymarz z główki ogłos krzyków tak donośnych, tak ordynarnych i obcych. Pozwól zapomnieć przerażający zapach świeżej krwi. Szmaciana lalko, ogrzej serduszko tak zziębnięte tak łaknące ciepła. Przykryj kołderką bezpieczeństwa wątłe ramionka, łapczywie ściskające pustkę. Wiaterku ciepły, zagraj melodię smutku- dziecięcy płacz. zaprowadź go do gwiazd gdzie jest ten,co może go uciszyć... Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się