mamo...kocham Cię

W zakamarku czeluści głowy mej,
niczym kostucha, staruszka w szacie czarnej
-nocą też zwaną, kuśtyka, z kosą swą gniewną.
Wśród kobiet brzemiennych
w oczekiwaniu na kroplę krwi niemowlęcia,
sumiennie, z lekarska precyzją,
na tle białych, sterylnych ścian
szpitalnego więzienia, pozbawia życia kolejne
dziecię.
Spod otchłani kaptura,
suchej, kostnej głowy wydobywa się głos
...głos matki która o włos nie zabiła własnego syna

niesamowity ten wiersz, ode mnie + i do ulubionych

dziekuje..mile zaskoczenie
pozdrawiam

hmm.. naprawdę dobry :)

pozdrawiam
Emilka

Dobre...rusza sumienie i jednocześnie mówi o niesprawiedliwości, ponieważ co ma do powiedzenia mała istotka, która nie ujrzała jeszcze światła dziennego, nawet nie może się bronić. Dziwię się takim kobietą, czy one myślą? Tak, tak łatwo to zrobić i pozbyć się problemu...

Bardzo mi się podoba i działa na wyobraźnię.

pozdrowienia,
Agata.

zrozumienie tematu....o to mi chodzilo...dziekuje za komentarze..duzo dla mnie znacza..

Utwór może poruszyć, aczkolwiek wg mnie jest znacznie uproszczony, zarówno, jeśli chodzi o użyte środki, jak i o rzeczywistość.

Nie wiem, czy to jakaś nietrafiona stylizacja, czy nieświadomie tak napisałeś, ale wiersz brzmi archaicznie. I wcale nie brzmi dobrze.
Zamiast pójść tropem "staruszka w szacie czarnej - nocą też zwaną", trzeba było pójść po "sterylnych ścianach" i zamiast patetycznego wydumania, może by coś z tego było.
A poza tym, nie pasuje mi ta wersyfikacja..bez rytmu..takie jakieś chaotyczne i pochlastane.

pozdrawiam

uproszczone srodki.../ale ja w nim nic nie upraszczalem...to jest orginal w pierwotnej nienaruszonej formie...rzeczywistosc?

uwazam ze poszedlem droga jak najbardziej "sterylna"....a co do tego chlastania- zostawiam to bez komentarza...nastepnym razem prosze uzywac bardziej wyrafinowanych wyrazen...
pozdrawiam