26 05

Hm...Przyznam, że mam mieszane odczucia co do pańskiego utworu, bo mógłbym napisać, że mi się nie podoba ( dokońca go nie rozumię ), ale z drugiej strony jakaś siła niepozwala mi tego jednak zrobić. Wniosek więc z tego taki, ze muszę go jeszcze przeanalizować, przeczytać.

Pozdrawiam.

a ja myślę, że wiersz przedstawia akt narodzin

serdeczne pozdrówko W_A_R

Michale!
Pięknie to napisałeś bo tak jest "setki załzawionych nocy" "miliony cierpliwostek" , rzeczywistość i starość. Wszystko to jest mniej przykre jeżeli rzeczywistość jest pogodna, a starość godna.
Pozdrawiam..)))

bardzo poruszył mnie pański wiersz...aż cieżko mi się zrobiło na duszy. Bardzo trafnie opisał Pan samotność rodziców dorosłych dzieci i ich udrękę ze staroscią. Jak to się mówi: starość Panu Bogu się nie udała.

Przemyślałam w nocy Twój tekst, Michale.

---- Ładunek emocji. Pomiot skryty za opisem dokonuje oceny.
---- Podział na dwie części spełnia swoją rolę.

Dobra rzecz. Pozdrawiam. A.

Witaj Michale,

wyczuwam, że wiersz jest głęboko osobisty, więc trudno go "odciąć" od autora, ale nie ma innego wyjścia.

To zapis losu, pojedyńczego. Jeśłi tak - to należy pozbyć sie zbytecznych słów, które "nie mówią", a jedynie stwarzają wrażenie wypełnienia "pomiędzy". Mówię tu o strofce:
"setki
załzawionych nocy
dziesiątki wezwań
miliony cierpliwostek"
- to dla mnie zbyt "prostackie" poetycko wyrażenie losu.
Przymiotniki: "oczy" sine (po co skoro dalej jest bardzo ładnie z niesnem?), "żmudna" sekunda (skoro wcześniej już jest "na posterunku", czyli bez przerwy), "stare" prześcieradło (z kontekstu widać, że to kres - czyli koniec, a stare się wyczytuje), "złamanym" sercem (zbyt to zużyte w ckliwym znaczeniu).

Myślę nad "potem?" - czy pytajnik potrzebny? Raczej odszedłbym od narracji z reflekcją PeeLa na rzecz samego tylko przekazu.

Koniec: chyba do przeróbki. Może tak:
"prześcieradło
cuchnące
fekaliami

złamane serce"
(pamiętając o wcześniejszej uwadze nt. "złamanego").

Czemu ateńczyk "sił wyłożył" (wykładanie?).

Nie dyskutuje się o gustach, więc nie powiem o - moim zdaniem - zbędnej nutce ckliwości (ale Ty jesteś sobą - i - badź jak najdłużej!).

Piszesz lepiej - równiej (czyli warsztat się buduje). Życzę konsekwencji - nie tylko w warstwie poezji (bo pisanie, to także sposób życia).

Pozdrawiam - Bogdan

a ja go porywam do ulubionych.... dla mnie to obraz życia matki i wszystkich trudów macierzyństwa...sliczny, ciepły, i pełen takiej miłości matczynej..Pozdrawiam-Agata

taa...
jednego mi tu brak w tytule
" 26.05.23.06."

pzdr.s

to wklej chetnie poczytam